На почетокот на пролетта започнува сезоната на ,,потера” односно барање и берење тартуфи во Истра, која трае до крајот на календарската година.

Така, додека црното, а има уште три вида, растат во шумата цела година, повредното бело, чија цена лани достигна 4.000-5.000 евра за килограм, расте само од есен до крајот на годината.

Цената на свежиот црн тартуф во моментов е околу 700 евра. Во летниот период неговата цена паѓа на 200-300, а во зима се искачува и до 1.000 евра за килограм.

Пред се зависи од тоа дали ги има на понуда во Италија, истакнува соговорничката која е и голем љубител на оваа врста на печурка бидејќи ја врзува за повеќечасовен престој во природа, а и го крева адреналинот.

„Станува збор за примитивна берба, бидејќи никогаш не знаеш што ќе најдеш и каде и не знаеш на што си, но речиси секогаш наоѓаме нешто“, открива таа за ,,Курир.рс”

Белите тартуфи претпочитаат повеќе кисела почва, додека црните тартуфи живеат во околните ридови на дабова шума, недалеку од нивното село, каде што преовладува почва што повеќе исцедува. Микроклиматската рамнотежа е многу важна, а важно е да падне доволно количество дожд во мај.

Кога тартуфот, кој живее во симбиоза со коренот на дрвото, ќе ја достигне својата целосна зрелост (која е независна од големината), почнува да испушта специфичен мирис. Така, низ истото место може безуспешно да се помине неколку пати, се додека ден-два подоцна добро тренирано куче не го мирисне.

Но, потребно е многу внимателно да се вадат од земја, за што помалку да се оштети и саканиот плод и коренот на дрвото да остане.

„Берачите се свесни за вредноста на шумата и се грижат за нив, внимателно закопувајќи ги дупките за да обезбедат заштита од светлина до идните тартуфи, кои, благодарение на животните кои шират микориза, имаат тенденција да растат на исто или блиско место. “, објаснува Карлиќ.

Белите се ретки и поскапи, а според големината се класифицираат од трета до дополнителна класа (џокери). Нивната цена достигнува 5.000 евра за килограм, а за разлика од црните, засега нема добри резултати во нивното одгледување во шума.

Покрај ловот и преработката, семејството се осмелило да засади 3.000 насади даб и лешник со мицелиум од црн тартуф, што ги дало првите резултати само шест години по садењето.

Насадите се наоѓаат покрај природни вековни шуми, со цел да се постигне што поголем природен баланс на почвата и микроклимата.

Ќе се обидат да произведат и бели тартуфи, чии садници ги порачале, а засадувањето е планирано за годинава. Првите резултати се очекуваат за осум до десет години, иако слушнале дека во Италија ги добиле за шест, вели Радмила за ,,Курир.рс”

„Луѓето обично прашуваат кој е најдобриот тип на куче, но најдоброто не постои“, нагласува Сани Сиротиќ од блиското село Пенгари, опишувајќи ги овие кучиња како раса со многу добар „нос“.

Берачот на тартуфи Сани Сиротиќ ги истакнува кучињата како клучни во овој поход. Во едно легло имате само еден или два за тартуфи, бидејќи клучот е доброто сетило за мирис што го имаат свињите, но тие, потешко се тренираат.

„Што се однесува до лаготите, тие можеби се единствената раса кучиња што може да доживее 15 години, а сепак да ја работи својата работа во шумата во потрага по тартуфи како што треба“, заклучува Сиротиќ.