Тимот на Телевизијата Н1 денеска беше во посета на селото Горња Башуга, село на околу 20 километри од Петриња. А репортерката Ивана заедно со жителите сведочеа за животот во контејнери во овие дождливи времиња.

Баба Стојка е една од жителите во оваа село која живее во контејнерите, таа сведочи за животот и со гру тка во срцето раскажува како и е.

„Бришам што можам да спасам од дождот. Еден човек ми даде греалка, ладно ми е, јас сум слаба а наидуваат студени денови.

А пак додека беше топло не можеш да бидеш таму поради топлината, но јас ги поднесувам и топлината и студот “, вели баба Стојка.

Таа додава дека никој не дошол кај неа и дека облеката што била собирана за неа, заминала во неповрат, по случувањата со земјо тресот.

„Имаше облека што се собираше за мене, имаше и некој пакети, но сето тоа замина во неповрат, ми ветуваа многу но недобив ништо.

„Барав решение за моето стамбено прашање, но попусто, овде сум во контејнерот, незнам како ќе биде понатаму, но трпиме.

Таа, исто така, рече дека нејзиниот плакар и маса ги донеле децата, но дека не знае кој што ќе и направи кога децата ќе си заминат. „Треба да копам, да направам сеп тичка јама … не знам што ќе правам“, вели баба Стојка.

„Сега станува студено, внатре е дури и постудено од надвор, морам да ја вклучам греалката. Но, додека беше топло, не можам да дишам внатре и не можам да го отворам прозорецот ноќе, ова не се никакви услови.

„Водата влегува и низ подот, тој тепих е целиот жолт и влажен, тоа отсекогаш било. Го ставив под нозе, не знам што ќе правам за зимата.

„Зимата секогаш сум на готовс. Немаше ништо друго освен два железни кревети, овој ми го донесоа моите деца. Имаше двајца мажи што беа овде.

„И рекоа дека ќе дојдат повторно и тие рекоа дека ќе добијам контејнер со сите санитарни јаз ли. Има луѓе кои имаат три контејнери, но не им се потребни“.

„Ми ветија дека ќе ми дадат шпорет, но од тоа се уште ништо, а зимата е на самиот праг, дождовите започнаа, многу прашања а без одговори, вели оваа напа тена жена“.