Јелена од Германија: Јазикот ми претставуваше прeчка но мораше да заминам и да се спасам

  • By klaster2
  • декември 28, 2021
  • 0
  • 366 Views

Менувањето на животна средина од било кој причини секако претставува сериозен период и пречки кој треба да се поминат, дали било тоа адаптација, начин на живот, работа и слично.

Јелена Хелц со години е во Германија и вели дека социјализацијата е една од најважните ставки на списокот за прилагодување.

Таа објаснува дека е потребно да се направи една формула за функционирање и снаоѓање во друг простор, за да се опстане.

Во почетокот, секако дека треба одредено време за да се снајде човек, во однос на административните процедури кои мора да се извршат. Секоја земја има специфична администрација и тоа е првото нешто што ќе го сретнете, вели таа за ,,Задоволјна рс”

Првата и, можеби најстре сната, пречка што треба да ја надминете е наоѓањето сместување, особено кога планирате да престојувате во странска земја на подолг период. Потоа, кога децата ќе се вклучат во приказната, потребно е да се направат дополнителни напори за нивно прилагодување“, вели таа.

,,Најтешко е да не се знае јазикот, тоа е дефинитивно првото место. Затоа што и културата и обичаите и навиките полесно се разбираат и прифаќаат кога можете да сватите и да разбирате.

,, Без познавање на јазикот, тоа е едноставно невозможно, а потоа тој прв период делува како балон во кој сте затворени, а балонот е во вода – како во забавните паркови, и таа вода ве носи и ве фрла по случаен избор.

,, Забавни се само забавните паркови, а ова е сепак не е шега. Подоцна, секој збор што ќе го научите и секоја ситуација од која ќе успеете да излезете, прави да се чувствувате како да сте го освоиле Монт Еверест.

,, Друго што го паметам е недостатокот на пријатели, семејство, празници кога си сам – или воопшто дружбата со нив и нивното присуство.

,, Чувството на некомпатибилност тогаш достигнува максимум. Го решив со усвојување и на нивните и на нашите празници. Отпрвин се чувствував биполарно, сега мислам дека сум побогата.

,,И има празници од кои никогаш повеќе не би се откажала, како Денот на благодарноста или Фестивалот на светлината. Ги сметам за многу важни.

,, Третото е, и покрај неверојатниот недостаток на пријатели – колку е потешко колку старееш и колку се подлабоки пријателствата, сега треба да склопуваш нови.

,, А вие морате и сакате повторно да се запознаете, повторното докажување може да биде многу тешко. И мислиш дека никогаш нема да биде тоа затоа што тие едноставно не се од истото милје,

,, Не поминале низ истото како тебе, не разбираат од каде доаѓаш и исто е во спротивна насока, на моменти се чуствувате отсе чено, отфрлени и несакано.

,, Но, тогаш животот си го насочува своето, ги наоѓате овие „странци“ кога ви се најпотребни, па дури и нивните разлики во пристапот кон проблемите се пријатни…

,, И со текот на времето сфаќате дека сите ние сме луѓе прво и дека единственото нешто што е важно и вреди – она ​​човечкото, вели за крај Јелена.

Напишете коментар

Вашата адреса за е-пошта нема да биде објавена. Задолжителните полиња се означени со *