Сузана Глинџурска од село Двориште, Беровско има тежок живот, првиот сопруг по чинал, а сега со вториот живее во голема сиромаштија.

Тие се многудетно семејство, живеат во мал простор сите, а својата приказна ја раскажува пред камерите на ,,Срце на дланка”

Сузана овде живее 12 години, по потекло сум е од Свети Николе, а по упо којувањето на првиот сопругот свекрвата ја наб ркала на улица со децата.

– Поради доброто на децата дојдов овде и се омажив во Двориште, како така теравме некако се до пред три години, кога мојот сопруг се пов реди.

– Јас имав здраствени проблеми и требаше да заминам на зафат но ни недостастуваа пари, сопругот работејќи за да собере пари доживеа пов реда од која остана неспособен за работа.

– Од тој ден започнува нашиот голем пад во животот. Децата ми се со посебни потреби им треба голема грижа и простор, ситуацијата е многу лоша.

– Оваа куќа ја делиме со моите девери, но тие немаат разбирање за децата, велат дека тие им пречат им викаат, постојано им смета нешто.

– Ние сме ограничени во овие 15 квадрати, спиеме кој каде ќе види. Многу пати сум рекла на сопругот да отидеме под кирија но си велиме пак со кој пари ќе плаќаме, вели ра зочарано Сузана.

– Јас имам деменција, моето се видело, барем ги израснам децата на еде прав пат инаку сум многу разо чарана од животот.

– Децата не сум го оставила гладни, можеби немаат многу но една корка леб имаат. Кога би имале една соба многу би било подобро.

– Мама се труди од сите краишта да ни помогне да ни обезбеди храна, тато ни дава понекогаш 50, 100 денари да платиме храна на училиште.

– Но таму е поразлично, другарчињата ме избегнуваат, не ме сакаат мислам дека тоа е поради тоа што сме сиромашни, вели една од ќеркичките.

– И тие што ги имаме другарчиња не сакаат да влезат внатре, но ние си играме надвор и да врне и да е студено нема каде да влеземе сите, вели малата Вецка.

– Друга голема ма ка ми е тоа што поголемата ќерка го напушти домот и незнам каде отиде не сака ни да се врати а причината е тоа што немаше приватност овде, вели во солзи Сузана.

– Најголема желба ми е барем еден ден децата да ги видам насмеани, да имаат своја соба и да не им се кара никој и да не пречат никому.

– Исто така петнаесетгодишниот син замина во Берово таму учи под кирија, неможеше да издржи тука, ми испраќам по еден зејтин и нешто компири научи и да готви, многу му е тешко таму но што да прави, вели со тешко срце оваа мајка.

– Кога дојде роденден не сакам торта нека бидеме тука цело семејство сите заедно со една наполитанка не сакам да ги трошам моите, вели скромно Вецка.

Сите кои сакате да помогнете на ова семејство тоа можете да го направите на следнава жиро-сметка 200003772841182 Звонко Глинџурски или на телефонскиот број 070/236987 Сузана Глинџурска