Во Сурчинското село Бољевци, три генерации се занимаваат со земјоделство и сточарство. Најмладиот од нив, Павел Михаљ, е добитник на наградата за земјоделец на годината.

„Работам на повеќе од 600 хектари земја. Имаме свињарска фарма, околу 150 свињи. Настра давме пред две-три години, но пополека сега се оправаме.

Има само 26 години, а фармата на дедо му ја презел кога наполнил 18. Работата ја научил од татко му и дедо му уште од мали нозе.

Дедо ми е моја поддршка и најголема поддршка за сите. Јас пораснав со него и секој ден учам нешто ново од него. Во постојан контакт сме. „Не би изгледало се вака, ниту јас би бил ваков да не бил мојот дедо“, вели Павел.

“Не можев ни да сонувам дека ќе го имам ова. Бидејќи кога започнав, практично немав ништо. Почнав од нула. Тоа ме натера. Можеби таа волја да добијам нешто и да оставам нешто зад себе”, вели овој храбар човек.

Давид дипломирал агроекономија на Земјоделскиот факултет: Кога дипломираше, кога почна да работи, јас се пензионирав тој момент.

И навистина сум горд што еден инженер и еден човек образован на факултет можат да се занимаваат со земјоделство“, вели дедото на Павле.

Ова е знак дека, како што вели дедо Павел, веќе не важи слоганот што важеше кога учеше занает и училиште. „Тогаш слоганот беше „Учи за да не работиш“, а ова е сега е ,, Учи така подобро ќе работиш”

Покрај училиштето и искуството, за подобра работа придонесоа и посовремените машини, така што посевите сега помалку зависат од временските услови отколку порано.

„Временските услови многу влијаат на нашето производство. Ова е фабрика под отворено небо. Преку модернизацијата, преку можноста за побрзо извршување на некоја работа, секако е полесно и може да се избегнат временските неприлики“, рече Павел.

За нив нема празници. “Нашата сезона на сеидба привршува. Не ни останува уште многу. Прскање, Господ да ја благослови летната жетва”, вели Павел Дејвид.