Слободан Митровиќ од Белград е еден од оние кои среќата ја побарале надвор од границите нa родната земја. Со семејството пред неколку години се преселил во Португалија.

А за ,,Задовољна.рс” раскажува како навистина изгледа животот таму, како е да се одгледуваат деца во нова средина, но и каде ја гледа иднината на своето семејство.

За почеток, Слободан (51) раскажува од каде идејата да се пресели во Португалија, што всушност го охрабрува човекот да остави се што има овде и да го прекине, па да оди во белиот свет.

„Првпат дојдовме во Фаро на покана на пријатели, кои се преселиле таму неколку години порано. Беше како и секој друг летен одмор, само што не se сместивме во хотел, туку со луѓе што ги познававме од Белград.

,, Ова ни помогна да не го запознаеме овој град на југот на Португалија површно како обични туристи, туку да видиме како живеат локалните жители, како е да се живее во мало гратче на брегот, на крајниот југ на Европа.

,, Во Португалија на секој чекор можеа да се слушне англиски и француски, германски, италијански, холандски, руски и, се разбира, португалски јазик

Таа космополитска атмосфера, сета таа хармонија и покрај толку различноста, мирниот животен ритам и срдечноста на Португалецот не натераа да почнеме да размислуваме за преселба во оваа егзотична земја за прв пат“.

„Првиот впечаток е дека ова е безбедна земја. Тоа значеше дека можеме да бидеме релативно опуштени со децата на „непозната територија“, особено кога тие се надвор од дома.

,, Друга работа што ја почувствувавме како предност во однос на Белград е тоа што секаде можевме брзо и лесно да стигнеме пешки, па не поминуваме време во автомобил или јавен превоз.

,, Исто така, луѓето се многу љубезни и им помагаат на странците, без предрасуди од каде и да доаѓате. Сите страво ви за преселување и менување на работните места, бидејќи децата започнаа нов живот во училиште на јазик за нив сосема непознат, сето тоа брзо исчезна поради безрезервната желба на Португалецот да помогне“.

Набрзо сфатил зошто таму се живее поинаку во однос на Балканот, видел какви услови како семејство можат да имаат таму, но не и овде.

„Главната разлика е што нема стре с кој се чувствува на секој чекор во Србија, особено кога ќе завршите административни работи.

,, Првата работа што требаше да ја направиме во Португалија беше да ги запишеме децата на училиште. Иако нивниот престој се уште не беше целосно законски регулиран, училишната управа направи се тој да помине непречено и без проблеми, со реченицата „училиштето е задолжително, децата мора да одат на училиште“.

,, Па сакаа да ни кажат дека ќе ја решиме целата документација и дека сигурно нема да остане нерегистрирано. И така беше. По само неколку дена ни се јавија на телефон и ни дадоа распоред за учебната година, која започна за неколку недели“.

„ Училиштето Организирано слично како кај нас, но со еден спирален систем за учење, во кој секоја година ги учите истите лекции додека го проширувате вашето знаење. Неколку пати се случило нашите ќерки да имаат исто одделение, иако разликата меѓу нив е три години.

,, Од прво до четврто одделение децата одат на училиште од 9 до 15 часот, со можност после тоа еден час дополнитено да следат воннаставни активности во рамките на училиштето. Имате час секој ден, а изборот е од возење ролери, преку шах и музика до ракомет.

,, Една од работите што на пример пријатно не изненади на училиште е тоа што децата од првиот ден добија помошник наставник само затоа што се странци и не го разбираат добро јазикот.

,, Таа наставничка со нив пишува домашна задача, објаснува граматика, вежба изговор. И сето тоа организирано од училиштето и потполно бесплатно за нас. Книгите се исто така бесплатни за секого.

„На почетокот на децата им беше најтешко бидејќи еден месец по преселувањето, девојчињата одеа на училиште, во прво и четврто одделение, без основно познавање на португалскиот јазик и без другарките. Имаше солзи и беше тешко, но на крајот од првата половина од годината се си дојде на свое.

,, Децата го зборуваа јазикот со помош на пријателите и наставниците, го најдоа нивното друштво и животот беше во полн ек.

,, Сега тие се исклучителни ученици, и двете се најдобри во своите класови, па дури и на часовите по португалски јазик. Постарата ќерка се најде најмногу по математика и веќе има освоено неколку медали на натпревари, но и пофалби од училиште“.

„Добивме можност да запознаеме нови култури. Морам да признаам дека ајварот најмногу ми фали Ова е космополитско опкружување и можете да сретнете луѓе од секој агол на планетата.

,, Најдобрите пријатели на нашите ќерки се од Мозамбик и Канада. Ја изгубивме, се разбира, блискоста на пријателите и семејство.

„Не ни беше лесно бидејќи мојата работа е тесно поврзана со туризмот. Но, некако издржавме. Мојата сопруга имаше приход, ги намаливме трошоците и тоа е тоа, сепак не беше лесно во пандемијата.

,, За време на викендите, ја разгледувавме околината, патувавме до Севиља или Лисабон. Накратко, сè оди подобро отколку што можевме да посакаме. Животот сè уште не е вратен во нормала, но е подобар од минатата година“.

„Вложуваме колку што можеме во нивното образование, ги воспитуваме во космополитски дух и што е најважно, ги учиме да бидат добри луѓе. Тие сами ќе си го најдат своето место“.