Растко Лупуловиќ се замонашил во 1996 година и го добил името Иларион. За да се замонаши, прво бил искушуван. Во 2013 година станал игумен на манастирот Драганац во Косово, а на 21 мај 2022 година бил избран за викарен епископ.
„Кога првпат дојдов во манастирот Дечани во 1992 година, почувствував нешто што можам да го наречам „топлина на домот на моите родители“.
Беше радост што ја имав како мало дете и тоа е трага по која тргнав и сè уште одам по тој пат, и колку повеќе одам по тој пат – толку сум посигурен дека тргнав по вистинскиот пат. – објаснува Иларион.
Пред да се замонаши свирел на гитара и заедно со Оливер Нектаријевиќ е еден од основачите на бендот „Канда, Коџа и Небојша“.
„Тој започна да гради одлична кариера но како што гледате – човек на кој ништо не му фали отиде во манастирот… Причината беше покана што ја почувствува.
Тој помина низ многу тежок период, на кој бев сведок – односно не само јас, туку сите што го виделе во тој период. Сите бевме загрижени во одреден момент, но гледавме како секогаш да има каде да се врати, ако не му е добро таму“, изјави Оливер Нектаријевиќ, фронтмен на бендот „Канда, Коџа и Небојша“.
Владан Рајовиќ, тапанарот на истоимениот бенд, се присети како сето тоа изгледало: „Мислам дека беше голема сенз ација. Беше млад и на некој креативен врв и во глумата и во музиката.
Беше голем талент за глума, а уште повеќе одличен гитарист пред се и што е уште поважно – бил добар автор. Така, покрај таа актерска кариера што беше прекината, беше прекината и една сериозна музичка кариера“.
„За некои тоа беше изненадување, за некои не, но секако беше еден вид неверување за сите луѓе кои ме сакаат и кои ми се пријатели.
Но, моите пријатели од мојот претходен живот ме прифатија за монах, односно за свештеник, па дури и ги крстив децата на некои од нив и се гледаме повремено“, објасни Иларион и додаде:
„Никогаш не се покајав што станав монах. Напротив, често ми се случува да му се заблагодарам на Бога што ми помогна да се одлучам на овој пат, бидејќи секако се е засновано на слободна одлука“, вели тој за Прва.рс
Драшко Ѓеновиќ, верски аналитичар, објасни зошто младите се одлучуваат на овој потег: „Младите ја бараат смислата на животот и некои од нив кои ја наоѓаат во црквата, одлучуваат да му го посветат животот на Бога.
Луѓето сфаќаат дека, и покрај фактот што можеби завршиле некои тешки факултети и имале добри работни места, тоа не им носи мир.
Можете да имате 100.000 странски валути на сметката, да заработувате две-три-пет илјади евра или долари месечно, а сепак да немате мир. Само Господ може да ти даде мир. Исус рекол: „Јас сум патот, вистината и животот“.