Љубиша Трифуновиќ попознат како Сокан цели 72 години активно свирел хармоника, и сега свири но доста ретко. Од неа нахранил девет усти. Настапувал на секакви приготи и во секакви услови.

„Учи, Љушо, научи, никој не се офајдил така од музика – му рекла во повое ните денови мајка му Јеленка, обидувајќи се да го „доведе“ до книги и да го одвлече од инструментот, без кој не ни сакал да ги чува овците.

Било предоцна за учење. Остана со три завршени одделенија. Не дека имаше којзнае колку, но во годините што следеа ги издржуваше родителите, сестрата и петте браќа, а подоцна изградив двокатна куќа.

– Се ма чев како мал, девет усти се хранеа со земјоделство, што го работеа моите родители, а ние им помагавме колку што можевме и знаевме вели Љубиша Трифуновиќ Сокан (93).

-Мојот Љубиша беше и гол и господин. Од парите што ги заработуваше од свирки од 1980 година, почнавме да градиме куќа, малку по малку, бидејќи остана без пари еден ден – додаде сопругата на Сокан, Светлана (83).

Семејството Трифуновиќ од Биоска се во брак 63 години. Од него родиле син и две ќерки, а им дале пет внуци.Тој не го слуша сега баш најдобро како последица на еден немил настан.

– Првата хармоника ја купив есента 1947 година во Рабаџилук во Црна Гора. Сакав да пеам кога ги следев воловите и ги водев овците, но не знаев ништо за свирење. Во куќа без струја не можеше да има ниту радио, па мојата песна ја прекина тишината.

Подоцна еден Мијо од Тара ми покажа каде се движат прстите на хармоника. Продолжив сам. Менував хармоника и ме сменија и мене. На левата рака и беше најтешко да свири бас затоа што увото не го слушаше добро – зборуваше Сокан за почетоците.

– Бев селски музичар кој свиреше народни песни. Забавната музика ми беше малку ма ка, но никој не ја побара. Со колегите, и сменив еден од 15-те оркестри, свирев на свадби, прошталиња, бабини, родендени, под шатори, по кафеани, хотели.

– Заработив, но и трошев. Имаше денови кога доаѓав дома со вреќи со пари, но и кога доаѓав дома без жолта банка, кога знаев да испијам сè, а сепак да бидам во долгови, додава тој.

Со хармоника, рече тој, ја пропатувал Србија и го барале и фалеле во Босна и Црна Гора. Во околните села ретко кој не слушнал за Сокан хармоникашот.

Годините го направија своето, а Сокан херојски им пркоси. Неговото здравје му служи подобро од многу помлади луѓе. Сè уште има си ла и волја да се качи на својот велосипед и да оди до продавница.