Поради љубовта кон Милутин и заедничката желба да се врати на имотот на неговите родители во селото Злот кај Бора, д-р Драгана Тобиќ ја заменила стоматологијата со пространи ливади и заедно со својот сопруг создала своја оаза на стариот семеен имот.

Тие двајца сега се грижат за стадо од 80 Сврљишки праменки и иако велат дека имаат многу работа која може да биде заморна, сепак истакнуваат дека со љубовта се е полесно.

Докторката по стоматологија отпатувала од родната Ивањица до Бељевина, недалеку од Бор. Таа вели дека отишла од запад кон исток кога го запознала Милутин во Белград, овчар кој отсекогаш сонувал да се врати во својот дом на прадедо му, пишува „РТС“.

„Имав среќа во животот да имам еден маж покрај себе, тоа е мојот прадедо, со кого го поминав поголемиот дел од моето детство, вели Милутин Тобиќ од село Злот.

Пред неколку години купиле стадо од 80 Сврљишки праменки. Субвенцијата од 7.000 динари за овца и помошта од државата за купување грла им дадоа добар ветар во грбот на младите повратници на село.

Првата сезона на молзење им била дарежлива – млекото го претвориле во 200 килограми сирење, за што белградските муштерии однапред се заинтересирани.

Драгана ја посетува нејзината ординација неколку пати месечно, па производите ги носи во Белград и вели дека едвај чека да се врати во својата оаза на слободата.

„Колку и да е заморен денот и колку и да бара физичка енергија, кога ќе ви дојдат кученца, јагниња и овци, тоа дава голема доза љубов и мир“, вели Драгана.

„Љубовта е таа што најмногу го движи сето ова, има многу работа, но сето тоа е подносливо“, додава Милутин.

По шише има до 1,5 литри млеко, а за килограм сирење потребни се околу четири литри. Млекото не се вари, кајмакот не се вади, на традиционален начин се засирува, па се врзува во газа и се цеди под тегови.

Со имот од шест хектари, на овците им подготвуваат храна за зимата кога завршува периодот на пасење и молзење и кога најмногу се радуваат на нови јагниња.