Едно од семејствата кои одлучиле да се вратат во родниот крај е семејството Маринковиќ. Брачниот пар Велибор и Душица заедно со нивните деца после 20 години живот во Шведска и 4 години во Шпанија се вратија во село Овчар Бања.
– Кога слушнавме дека Бања оживеа, не се двоумевме да ја напуштиме Барселона каде што живеевме сосема пристојно со две деца. Тука сум родена и најсреќна сум овде со семејството.
Здрава средина, чист воздух, риболов и планинарење, културно наследство… се што сакаат децата – вели Душица, која е десна рака на нејзиниот сопруг во новоотворениот бизнис.
Во Србија се вратија по повеќе од 20 години живот во Шведска и Шпанија, а неодамна почнаа да работат во кочија во Овчар Бања.
– Решивме да отвориме мало кафе-ресторан. Тоа е всушност кочија стара повеќе од 200 години и која некогаш се користела за транспорт на пари во Шведска.
Благодарение на вредниот столар од Тучково, Милун Пејовиќ, целосно е реновирана и претворена во мини-кафе. Стана вистинска атрак ција, па секогаш бараме повеќе столчиња – се радува Велибор.
– Кочијата ја купив во Женева и ја донесов во Србија со камион. Процесот на реновирање траеше цели две години. Секој детал е внимателно реконструиран од подот до прозореците.
Содржи бројни антиквитети, од чинии, садови за вода, чаши, до прибор за јадење и подготовка на храна. Сè заедно изгледа како музеј, но всушност тоа е место каде се подготвува и служи храна – вели Велибор.
Столарот од соседно Тучково внимателно го реконструирал секој детаљ што необичната кочија повторно блеска и речиси две години станува мини музеј со бројни интересни работи од целиот свет.
Невообичаената кочија на шеталиштето во Бања го привлекуваат вниманието на секој случаен минувач бидејќи во него е сместена целата кујна на ресторанот што го водат овие луѓе.
– За децата кои се родени и израснати во Малме, а потоа уште четири години живееја во Барселона, зелената Србија е откровение. Реката, шумата и планините им пораснаа при срце.
Можеби финансиската состојба не е одлична, но овде се друго е многу подобро од која било земја во странство. Прво се вративме заради децата, овде имаат целосна слобода и здрав живот. Заклучивме дека тие, но и ние не припаѓаме таму – додава Душица.