Се приближуваме до мала трошна куќа во Загорје. Дрвена, натрупана од едната страна, порано била штала за животни. Се приближуваме до влезот, а две мали девојчиња Петра (5) и Валентина (7) истрчуваат со широка насмевка.
Тие ни се радуваат, а наскоро ги придружуваат и нивните родители Стефка (34) и Томислав (40). Не пречекуваат со насмевки, додека од вратата, држејќи мачка во раце, гледа Иван (12), велат во воведот од ,,24хр”
Станува збор за петчлено семејство Болшец кое се наоѓа на Градец 22 во Златар. Иако живеат во тешки услови, ги канат сите во нивната трошна куќарка да се стоплат околу шпоретот и да понудат сок.
Таткото Томислав е трајно неспособен за работа и има старател, а мајката Стефка е во потрага по работа. Речиси две години се обидува да најде работа, но безуспешно.
„Нема на која врата не тропнав и не се обидов да најдам нешто. Би сакал да работам и да си дозволам на моите деца повеќе од тоа што го имаат сега – ни вели тој.
Семејството живее од детски додаток и инва лидски додаток на Томислав, што значи дека вкупниот приход на семејството не надминува 3.000 куни.
– Додека не ги покриеш сите комуналии, купуввања за децата, не останува уште многу. Но, најважно ни е децата да ги имаат, тие ни се приоритет. Некако се снаоѓаме за чевли, облека и друго, важно ни е да им обезбедиме на децата колку што можеме – велат тие.
Во дел од земјава се занимаваат со земјоделство и одгледуваат свињи и кокошки кои, велат, успеале да ги купат од добри луѓе на рати.
Како и да се скромни, се снаоѓаат како знаат и умеат, но секоја вечер мораат да легнат во куќа која секој момент може да се урне. Мала, со само две соби и кујна, им обезбедува засолниште, но без бања. Користат полски тоалет, каде навечер одат со ламба.
– Најлошо е во зима, особено кога паѓа снег. Понекогаш девојките треба да одат во тоалет навечер, каде што јас одам со нив, осветлувајќи го патот со ламба – вели Стефка.
Бидејќи немаат туш, се капат во мијалникот во кујната: Ја загревам водата на шпоретот и прво ги капам помалите ќерки. Кога ќе заспијат, тогаш со Томислав се бањаме – вели таа
Бидејќи куќата е дрвена, некои нејзини делови се расипаа, а минатогодишниот земјот рес поместил и дел од носечките греди, закан увајќи ѝ се дека ќе се урне во секој момент.
– Навистина се трудиме да закрепнеме и поправаме колку што можеме, но куќата прокиснува на неколку делови. Често имаме проблеми и со глувците кои глодаат дрва, па ги л овиме и ги истеруваме – објаснува Стефка.
Со само две соби морале да организираат распоред за спиење. Така, најстарата ќерка Ивана има своја соба, додека остатокот од семејството спие во една соба. Валентина секоја вечер е сместена на каучот, додека другите спијат на креветот.
– Јас сум сместен до ѕидот бидејќи таму е најстудено, додека Петра е меѓу нас, а Стефица е до каучот. Добро е додека децата се мали, па можеме да го направиме тоа – објаснува Томислав.
– Има луѓе кои сакаа да ни донираат прозводи и мебел, но семејството нема каде да го складира. Така направивме список во градот на луѓе кои сакаат да донираат материјал, мебел, санитарни делови на своите семејства, за да ги контактираме во одреден момент.
Исто така, проектантот има направено список на градежни материјали каде секој што сака може да донира и на сличен начин да помогне – вели градоначалникот кој е воодушевен од ова скромно семејство.
– Ова е многу уредно семејство, овде кога ќе дојдете во овие скромни услови секогаш можете да видите колку е чисто. Родителите многу се грижат за нивните три прекрасни девојчиња, од кои две одат на училиште. Ивана која е шесто одделение е надарено дете, нејзиното тестирање покажало дека е натпросечно интелигентна и има дарба за цртање и сликање.
Секако дека е девојка која би сакала да ги покани другарките на игра и дружење, но се срами.Се надевам дека наскоро ќе има своја соба за да биде уште подобра на училиште и уште повеќе да ја изразува својата креативност што дефинитивно треба да ги охрабри – вели тој.
-Ивана е многу талентирана, таа е вистинска сликарка и сите на училиште ја фалат.Нема да и вршиме никаков при тисок, ќе ја поддржуваме во се што сака, како и нашите други деца.
Жал ми е што не можеме финансиски да ја поддржиме и да се запишуваме на работилници каде веќе би можела дополнително да го развива својот талент – велат родителите кои со сиот труд ги ставаат своите деца пред себе.
За мене, моите деца се на прво место и не ми е гајле дали имам јас. Но, Томислав ме изненади, им помагаше на соседите со цепење дрва за празниците, па ми купи патики за Божиќ. Бев многу среќна што имам чевли во кои можам да стигнам до градот – раскажува Стефица со широка насмевка на лицето.
Без разлика на тешките услови, семејството Болшец е секогаш срдечно и весело: Се држиме, мора да размислуваме позитивно, мора да бидеме храбри. Штом размислувате негативно, веднаш пропаѓате. Колку и да ти е тешко, мил Боже, секогаш биди некако добар.
– Ништо не ми е тешко за моите деца, исцрпена сум и не можам, но смогнувам сили заедно со децата. Затоа не смееме да се откажеме – заклучува оваа храбра мајка.