Протоерејот ставрофор Љубивоје Радовиќ од Крушевац објасни дека црквата се придржува до она што струката го препорачува и ги советува верниците оваа година славата да ја прослават на наједноставен начин, со семејството и најблиските пријатели и роднини.
– Значењето на славата не е во претерување и не е само во јадењето и пиењето, туку во духовното расположение, пред се во доаѓањето во црква, да се молиме на Бога.
– А потоа таа молитвена атмосфера да ја пренесеме во нашиот дом. Значи, треба да бидеме што помалку собрани за да се заштитиме од другите, а другите од нас – изјави тој за ,,РТС”
Кога станува збор за прослави во ресторани и со музика, отецот истакнува дека тоа е неспоиво со нашата вера. – Тоа нема никаква врска со православното сфаќање за славата.
Бидејќи тоа е семеен празник што се слави со семејството и блиските пријатели. Славењето на славата не е место во ресторани, кафулиња, не е место за со музика – вели тој.
Празнувањето, посочува, треба да биде како што доликува на православен верник. – Знаеме дека огромен број наши православни христијани празнуваат слава.
Но ништо не знаат за светецот кога се слави треба да научи нешто, да се исполни со љубов и на тој начин да покаже почит на светецот.
Затоа што понекогаш славеа домаќините, па гостите седеа и ручаа, а домаќинот стоеше, не сакаше да седи почитувајќи го светецот што го слави и почитувајќи ги гостите што ги покануваше во својот дом.
Не треба да се оди во кафеана. Тоа не оди добро едно со друго. И подобро е човек да не слави слава отколку да слави погрешно, да слави на начин кој не доликува на православната вера и на православните христијани – рече тој.
Свети Никола како вистински дарител, а не Дедо Мра. Како што вели, обичаите за Свети Никола се исти како и за секоја друга слава, но се изразува взаемна дарба.
– Тоа не е во смисла во која си подаруваме подароци со фактот дека Дедо Мраз е тој што доаѓа и носи подароци, бидејќи тоа е плод на едно потрошувачко општество каде што сакаат да купат што повеќе за да имаат корист од нас.
– Го славиме Свети Никола кој беше дарител, но не даваше на оние кој немаат потреба. Не даваше за да добие за возврат, туку даваше и им помагаше на сиромашните.
– Значи, тоа е шармот и убавината на давањето, а бидејќи постот сега е уште повеќе застапен, мораме да размислиме за тоа, да ги облагородиме нашите срца со пост и молитва.
– Да ги отвориме и да ги натераме да го сместат неспоивиот бог, новородениот Христос за чиј празник се подготвуваме со пост, молитва,
– Смирение и да разбереме дека постот не смееме да го сведеме на чинија, дека постот е нешто многу повозвишено и поголемо и дека треба да го зачиниме со добри дела и љубов.
Тој посочува и дека сите обичаи кај нас се сменети, прекинати и обновени, а славата е единствениот обичај што никогаш не бил прекинат.
– Нашите предци славеа во рововите, славеа во најголеми ма ки, на кој било начин, но не дозволија да се прекине празнувањето на славата.