„Нашите дела се наши споменици“ е врежан натпис веднаш до куќниот праг на 12-годишниот Божо Вукас од селото Љут недалеку од Воштан.

На неодамнешната конференција „Ентер“ во Сплит, Вукас ја претстави својата социјална игра „Невработен“, чија цел, вели Божо, е да се претвори неработник во работник.

– Бидејќи живеам таму каде што живеам, далеку од се и секого, а најмногу од пријателите, кои баш ги немам во селото, смислив начин да се забавувам.

– Ми падна на памет идејата да направам игра на табла. За некого можеби е комплицирано, но кога ќе слушнете ќе сфатите дека воопшто не е, изјави тој за ,,Слободна Далмација”

Се работи на картонска платформа со димензии четириесет на дваесет сантиметри на која има релјефен приказ на градителот на пирамидата.

Ми се чинеше глу паво да вметнувам луѓе, па во мојот уметнички ентузијазам го заменив човекот со тркалезни кокошки. За играта поделена на сто нивоа,

– Чија примарна цел е да ги избрка неработниците и со тоа да им олесни на работниците непречено да ја градат пирамидата, потребни се и триесет и шест карти.

Играта не е дизајнирана да добие победник, туку ја игра тим од еден до шест играчи. Откако ќе се поделат картите, тој што ќе освои еден од шесте фараони има право да игра од врвот на платформата, вели Божо.

-Паралелно се креваат пирамидални блокови и така сто пати. Имаме многу комплицирани делови од играта кои ги пишуваме во оваа тетратка, вели Божо при прикажувањето на моделот на играта.

 

Тој верува во успехот на неговиот потфат и се надева дека окружниот центар за извонредност ќе му ја додели највисоката сума од наградата од 7.000 куни,

Пари кои има намера да ги потроши на печатачи и калапи за сечење, и на тој начин да се обиде да ја комерцијализира својата работа со помош на добри луѓе.

– Моја желба е да добијам награда за да можам да влезам во бизнисот. Би сакал мојата претприемничка идеја да произлезе денес или утре во понудите на книжарниците,

– За луѓето да ја позајмат од каде што ја земале и да ја вратат. Сра мота би било да го земат, да платат двесте куни и по некое време да го фрлат во ѓубре, вели тој.

-Имам идеја, но не сакам многу да се трудам околу виртуелниот свет во кој моментално не се гледам, вели овој ученик од шесто одделение и додава дека не е против техниката, туку ја сака но да се користи за вообичаени цели.

За него, мобилните телефони, лаптопите и телевизорите не се утеха во време кога модерната технологија „ма ѓепса“ многу негови врсници. И без мобилен телефон и пријател во близина, Божо Вукас својата утеха ја гледа во камен, дрво и хартија.

– Она што ми недостига дефинитивно се пријатели. Бидејќи ги нема во селото, ги најдов во Центарот за извонредност по математика во Сплит, чиј ученик сум од минатата година. Таму се пронајдов.

Божо вели дека неговиот работен ден започнува со крави, кои на снег и дожд, студ или топлина ги води на пасење и секогаш со книга при рака.

– Моето семејство отсекогаш се занимавало со сточарство. Имаме дваесетина крави и секој ден треба огромна грижа за кравите.

– Животните не те прашуваат дали ти е ладно, мора да јадат. Фактички и тие мене ме одгледаа и воспитаа мене и моите браќа, вели 12-годишникот.

– Од мали нозе се интересираше за селото, за селските работи и за нашата околина. Едноставно се пронајде. Секогаш нешто правел и се го интересира. Тој е одличен ученик, ги има сите петки, а потоа самиот заклучок е очигледен. Тој едноставно е подеднакво заинтересиран за се, вели наставничката Кристина.

– Неговите браќа учат во Сплит, па доаѓаат само за викенди или празници. Му недостига друштво, но тоа не го смета за недостаток, туку за предност. Дружете се со постари луѓе, вели за крај тој.