Во српските села има се повеќе ергени, а тој тренд не се менува веќе неколку години. Девојките не сакаат да работат на имот иако би биле свои газдарици, па попривлечно им изгледа да работат за некој друг во градот и тоа за ниски плати.

Момчињата овде се во голема не волја затоа што не сакаат да ја напуштат имотнината, но не сакаат да останат ниту без жена. Зоран Мирковиќ од с.Коштуници има куќа во Горни Милановац, работи во тамошна успешна фирма за производство на садови.

Сепак, најсреќен е кога ќе заврши со работа и ќе работи на нивите. Затоа, како што вели, тешко може да најде сродна душа која ќе ја разбере неговата љубов кон селото.

И додека, може да се каже, има средено имотно прашање, солидна работа и е во полна сила и пука од здравје, неговиот љубовен живот е прилично ос куден.

Имено, тој зад себе има еден пропад нат брак од кој има ќерка. Тој одамна се развел од сопругата и и посакува се најдобро додека за ќерка му вели дека му е гордост.

Но, неговата желба е под Сувоборските ридови и во неговиот дом да пристигне нормална жена која нема да се срами да засади бавча или да бере свежо овошје во селото.

– Искрено, би сакал да запознаам жена која е весела, насмеана, на која нема да и пречи моето дете. Која ќе ме сака мене, овој имот и остатокот од мојот живот да го делам со неа.

Некако тоа досега не ми оди од рака, а баш би сакал затоа што овде сите имаат услови за живот, не треба да кршиме кичма работејќи. Ги имаме сите машини, има автопат, нова фарма, убава куќа во Горњи Милановац и убавоа куќа.

Единствено нешто што недостасува е нормална личност која на животот гледа од посветлата страна, исто како мене“, со насмевка вели Зоран Мирковиќ.

Инаку, Зоран важи за многу вреден и добар човек, тешко дека може да го сретнете ненасмеан и досега никој не го видел лут и нер возен.

Секогаш вели дека сè што сака е токму на брегот на оваа прекрасна река што извира во влажната пештера под Равна Гора и во куќата на неговите предци каде што е роден.