Оригиналното хоби на Никола Маљковиќ од Апатин го прави чувар на традицијата на некогаш познатиот кошарски занает, па како што му служат прстите и очите на 82-годишна возраст, тој не се откажува од него.

Својот талент од помладите денови го искористи повторно по децении служење во полиција, па сега, вели дека после него овој занает ќе замине во историјата.

-Јас како млад изработував кошници и додека не заминав во во јска ништо друго не работев, ткаев разни столчиња, правевме за извоз, а кога се вратив од војска преминав на целосно различна работа.

– Бев полицаец, виш инспектор и командир на полициската станица, а по пристигнувањето во Апатин и обиколката на околината, собирав материјал и плетев.

За хобито што го прави сега, како пензионер, не му требаат никакви посебни алатки – алатка што исправа подебели работи, како што се ногарки за столици и маси, пегла што се користи за рамнење и ништо друго.

Маљковиќ вели дека најтешко е да се ткаат шишиња кои имаат краток врат или специфично, вовлечено дно, додека ме ч потребно е и повеќе од три часа.

Бидејќи живее во мал стан, кој е и работилница на овој пензионер, тој почнува да прави плетени предмети дури и во бањата.

– Сламата мора да е влажна додека работам, па ја чувам во бањата! Во бањата правам сè помалку предмети, мора да бидете многу внимателни и стрпливи а после мене овој занает ќе го нема повеќе.

Моите производи се достапни на неколку континенти – Канада, Австралија, Америка, Лондон, Виена и разни други метрополи.

Бидејќи поголемиот дел од денот во кој прави плетени работи го поминува во бањата, се поставува прашањето како на тоа реагираат другите членови на домаќинството, но Маљковиќ, уверува, има целосна поддршка од сопругата.