Недостатокот на инфраструктура и работни места за младите, но и зголемената желба да се испроба животот во странство, се главните причини за напуштање на селото.

Дека напуштените села не се бо лест само на нашата земја, туку и на целиот регион, раскажува Мара Бркиќ, која речиси сосема сама живее на Мишкиќ Брдо недалеку од Травник. Сепак, нејзината весела приказна секојдневно го обојува сивилото на напуштените куќи обраснати со трева

Во текот на животот, вели, работела 31 година и ја заработила пензијата од која живее. Таа се сеќава на времето кога нејзиното село било преполно со луѓе, се слушале песни и смеа, но и се славеле празници.

Сепак, иако е сама, не и е досадно, бидејќи иако е зрела, нејзиното здравје и ведриот дух се уште не ја напуштиле оваа симпатична жена.

– Господ ќе ме земе како птица од гранка,не мислам на никого зло. Знаеш ли колку деца го напуштија нашето село 33 за рекордно брзо време.

– Кој што сака да живее овде нека дојде слободно ќе му дадам соба и ќе има што да јаде. Тажно е, погледнете ги куќите горе, се е празно, има три, четири жени и таксистот, вели Мара пред камерите на ,,Долината на Лашва”

– Куќите се обраснати со трева, старите заминаа во вечност а младите во подобра иднина: Шведска, Швајцарија, Канада но најмногу Германија.

– Живеам во пусто село, со изградени куќи но сите заминаа воглавно во Германија, рекоа ќе се вратат но никој не се врати.

На прашањето зошто не се омажила, па останала сама, г-ѓа Мара има подготвен одговор: Побараа нешто подобро, а потоа го изедоа на крајот, ми се вратија, но јас не сакав повеќе.

И сега ме сакаат, само јас не сакам. Што сакам сега Не би се откажала од слободата. “Младост е, па имаш некои чувства кон него, имаш дете, семејство – добро! Не е доцна, но ја имам сестра ми, не сум сама.” вели таа.

Животот во напуштено село, вели таа, не и е досаден. Станува меѓу пет и шест, пие кафе, се моли на Бога, понекогаш оди кај другите соседи на кафе итн.

„ Сум активна и на социјалните мрежи гледам кој е жив кој не, кој и каде оди. Ако имам автомобил, одам во црква, во град, ако немам, седам дома.

Не се откажува од селскиот начин на живот, негува се што може за своите потреби, успева да продаде нешто, но времето и поминува во задоволство.

„И секоја година одам на море како жена, си пејам, шетам, пијам ликер, најважно е да се чуствувате слободно и удобно.