Кога бил млад, лекарите му ги отстраниле двете нозе поради смрзнатини, но како што вели тој останал со силни раце со кои го хранел семејството и ги пратил децата на училиште.

Хидо Пљакиќ од далечното село Врапче кај Тутин, животот не го разгалил, но овој храбар човек гордо се издигнал од сите не волји како победник и е најдобар пример за победа над себе и својот хенди кеп.

„Беше зима 1982 година кога имав шеснаесет години. Одев на училиште низ ѓубре и снег, во далечината го видов покривот на училиштето, но никогаш не стигнав до него. Тоа беше првпат да доцнам училиште.

Почувствував малку топлина низ целото тело и заспав во снегот. Така ме најдоа учениците во снежните наноси, не знам ни колку време поминав таму, но пристигнаа да ме спасат“, ја започнува Хидо приказната.

Се отвораат ран и, а потоа е отстранета едната нога, па и другата. Помеѓу двете опе рации се оженил со Бајрамка и добил ќерка, а по неколку години уште една.

“Се плашев како ќе го прехранам семејството, не знаев што да правам. Но, немав време за оча ј, морав да го прехранам семејството. Едно утро и реков на мојата сопруга да подготви свечен костум и кошула за мене за да одам на интервју за работа.

Оттогаш како да добив неверојатна сила. Следното утро отидов во соседното село на раце и работев. Набрав две полни кофи со печурки и така ги заработив првите пари.Потоа редовно одев на берба на печурки, лековити растенија, но и се чам дрвја.

Сето тоа го правев само со две раце бидејќи немам нозе. На почетокот луѓето не веруваа дека ќе успеам, но подоцна сите го прифатија“, вели овој херој.

Благодарение на големиот хуманитарец од Нови Пазар, Хидо Муратовиќ и новинарот Миро Ниќифоровиќ, со помош на многу хумани луѓе, на овој голем бор ец му е изградена куќа поблиску до главниот пат, бидејќи никогаш не можел да заработи толку многу пари за превоз.

Кога ќерките пораснале и основале свои семејства, Хидо и Бајрамка се преселиле во стан во Нови Пазар, уште еднаш повикувајќи ги големите и хуманите луѓе, за кои останало само малку да се исплати станот до крај.

„Мојата Бајамка е исто така инвал ид, но таа е голем бо рец и лавица. Кога животот ви дава толку големо ис кушение, се што треба да направите е да се бор ите за вашите деца. Јас одам на раце, а таа со помош на шетач.

За многумина беше тешко и незамисливо, но успеавме.Бајрамка наскоро треба да оди во Белград на опе рација за конечно сама да оди без него.Трошоците за превоз се огромни, па се надеваме дека некако ќе решиме тоа наскоро за да можеме да заминеме“, вели Хидо.

Нивната најголема среќа се двете ќерки и пет внуки. Како што велат, кога ќе ги видиме, ништо не ни е тешко да направиме, дури и невозможното. Овој херој од Тутин го направил токму тоа – одел на раце за да го прехрани семејството.

„Ќерката Амела е мажена и има пет ќерки, а верувам дека и Минела ќе се мажи. Моите ќерки, внуци и сопруга се голема сила во мојот живот. Бог и моите ќерки беа мојата инспирација и мојот мотив“, заклучува Пљакиќ.