Сведоци сме и живееме во време каде занаетите полека по полека заминуваат во историјата и на прсти можеме да ги изброиме тие што останале.

Машинското работење и производството во фабрика ги заменуваат овие занаети а и една од причинте зошто исчезнуваат се тоа што не се платени.

Нада Тапаи работела во Фабриката за килими во Зрењанин до 1999 година, кога после 18 години останала без работа и морала да бара алтернатива.

Потоа почнала да учи рачно шиење јоргани од тетката на нејзиниот сопруг, сакајќи да го спаси својот стар занает од заборав, но и да обезбеди извор на заработка.

„Работевме заедно некое време бидејќи таа е веќе стара и не можеше сама. Потоа се префрлив на работа. Долу е обоен памучен шифон, па бел памучен шифон, па повторно бел памучен шифон и свила, свилен брокат во бојата што ја сака купувачот, вели Нада која кажува како оди процесот.

Нејзиниот сопруг Мартон вели дека и тој учел од тетка си тече, а сега со својата сопруга заедно работат и го опстојуваат овој занает.

„ Од нив учев уште како дете, бидејќи таму го поминав целиот летен одмор. Тетка ми беше јорганџија, тетин ми исто така јорганџија.

,, Така дознав за сето ова, а мојата сопруга го презеде тоа кога тетка ми веќе не можеше да работи. Јас имам сопствен бизнис, работиме заедно.

,, И помагам кога станува збор за поголем јорган или ако треба да се достави побрзо. „Тогаш мораме да работиме заедно за да го завршиме тоа побрзо“, вели Мартон Тапаи.

,, Јорганите сошиени во нивната работилница денес може да се најдат насекаде во Србија, но и во земјите од регионот и Европа.

,, Младите не сакаат да се научат еве јас би ги научил ноне сакаат едноставно. Има многу причини а едната сигурно е тоа што е многу тешко.

,, А друго причина ја гледам што тоа веќе не е исплатливо толку а вложуваш голем труд во целиот процес на изработка вели за ,,РТВ” Нада.