Тешко пристапен терен, падини и зелени ливади, густа шума и стрмни падини водат до скормната куќарка на Бранко Јоцовиќ во село Рудник.

Кога зборуваме за некои стандарди кои се поставени кога станува збор за просторот за живеење, едноставно е незамисливо некој да нема бања во куќата, греење, кревет или шпорет.

Чедата на Бранко, Смиљана (13), Билјана (12) и близнаците Марко и Марија (11) немаат луксуз да бидат неблагодарни кон малите нешта.

Нивните погледи и насмевки ни кажуваат дека се благодарни што се имаат еден со друг, дека татко им е таму, откако мајка им ги оставила пред само половина година.

Тие се благодарни што имаат покрив над главата, кој сепак ги штити од дожд и снег, иако е стар повеќе од половина век.

Тие се благодарни и што имаат прозорци, кои повеќе се комбинација од стакло, картон и вградени ќебиња отколку што изгледаат како прозорци. Благодарен е и малиот Марко, бидејќи само на свој начин знае да се загрее:

Спијам овде во оваа соба. Не дува многу и не ми е ладно. Се покривам со пет ќебиња, ја гледам иконата на Света Троица и така се загревам. Посакувам да имаме нови прозорци и кревети.

Бранко се придодаде и вели: Немаме бања, девојките се веќе големи, мора да се капат, но без разлика на сето тоа многу би ни значело да ја направиме бањата.

Како што може да се заклучи децата се скромни и добри, не бараат ништо, а се свесни за ситуацијата и секогаш сакаат да помогнат. Тие се најголема поддршка на овој храбар родители.

Малиот Марко пред објективот на ,,Србизасрбе.орг” се обрати и вели: Сакам трактор, да работам и така да му помагам на татко ми!

Се гледа дека отсуството на мајката оставило најмногу последици кај најстарите девојки кои не се зборлести како нивниот брат.

Бранко работи како чувар во локален хотел, најчесто во трета смена, за да може преку ден да ги подготви децата за на училиште.

Приоритет секако ќе биде изградба на бања за семејството Јоцовиќ, но и замена на мебелот, уредување на детските соби и обновување на собите.

ФОТО: ,,Србизасрбе.орг”