На Балканот, браковите меѓу различни народи често се озборувана тема. Некои ги поддржуваат, некои ги сметаат за не дозволени.

Особено внимание привлекоа браковите во кои невестата е од Албанија, што пред неколку години беше растечки тренд на нашите простори. Во тој контекст, анонимен извор за Курир тогаш даде свое видување на ситуацијата.

– Кај нас статистички има повеќе жени отколку маж, што значи дека имаат многу широк избор при стапување во брак. Ако девојката не е мажена и не учи, а има над 20 години, околината ја третира „како да и е истечен мандатот“ и никој не ја сака.

Затоа не одбиваат момци од друга националност што би се венчале со нив, макар тоа било преку агенција. За нив е поголем срам да останат неженети отколку да „одат по друга вера“ – го објасни тогаш своето мислење М.В. (37).

Марко Милутиновиќ од селото Дрежник кај Ужице со години барал жена за себе, а потоа решил да ја побара меѓу Албанките. Тој еднаш им објасни на медиумите како изгледа овој процес.

– Во Албанија одите трипати, првиот пат кога ќе се сретнете. Ако си се допаѓате, го закажувате следниот состанок. На втората средба доаѓаш кај неа на кафе, оставаш 50 евра под шолјата, вака е албанскиот обичај, го зема мајката на идната сопруга.

– Потоа одиш во град со неа, нејзината мајка и преведувачот. Таму купуваш одело, златно синџирче и прстен (затоа што и тоа им е обичај), подоцна се враќаш дома на ручек, па после можеш да одиш – зборува Марко за албанските обичаи.

– За време на третата средба се одржува свадба. На нивните свадби нема класичен автомобил и трубач, како на српските свадби, а младоженецот купува венчаница.

Марко вели дека Албанките се едноставни жени, ги сакаат истите работи како Србинките, а на оние кои велат дека бракот со нив е скап, Марко вели дека и нашите девојки се „скапи“ и дека Албанките се многу поскромни.

– Ним им е важно мажот да е добар, да не ја малтр етира сопругата, не сакаат изн еверување. Тие се тип што кога еднаш ќе заминат, никогаш не се враќаат.

За нив разводот е сра м, па затоа многу внимаваат во чија куќа влегуваат. Кога се договоривме да се венчаме, братот на Магнола дојде да види каде живеам.

Не им е гајле за пари, јас немам кола, се возиме со автобус, ама нејзе не и пречи. Можам да и купам и патики за 1.000 динари, нема да се лути – вели Марко.

Марко вели дека пред неколку години трендот Србите да стапуваат во брак со Албанки бил многу поголем, а се чини дека е намален во последната година:

– Познавам многу Албанки кои се преселиле овде, а сега ги има помалку. Таму долу нема ни толку многу девојки како порано. Сето тоа отиде во Германија, Англија, Грција, додава Марко.