Семејството Пејковиќ живеат во многу тешки услови, во куќа која има една функционална просторија во која сите спијат, јадат, престојуваат и се капат.

Цел живот се ма чиш, па ќе се лутиш на самиот себе, затоа што се мораш да правиш сама, препуштена си сама на себе и без помош, вели Марија.

Која со овие зборови оваа самохрана мајка на три деца од село Радоњица ги опишува своите емоции поради големата сиромаштија, не среќа и бо лест.

Во тешки услови, без вода, без бања, без посебни соби, Марија живее со своите деца, од кои најмладата е Анѓела (13), девојчето со оштетен вид, синот Миљан, петнаесет години и најстарата Миљана (18), со пречки во развојот.

Оваа силна самохрана мајка имала седум зафати на ‘рбетниот столб, а за децата сама се грижи веќе 10 години, откако се развела од сопругот.

Три деца и една мајка живеат од социјална помош од 10.000 динари и детски додаток од 3.000 динари. Вкупно – 13.000. И ништо друго освен тоа.

Таткото на децата, како што вели Марија, не плаќа алиментација, ниту пак прашува за децата. „Тој е жив, но како да го нема“, вели таа а најмладата Анџела не се ни сеќава на него.

Условите во кои живеат се недостојни за човекот. Куќата е уништена од влага, која „оддава“ на речиси црните ѕидови. Сите четворица спијат во една соба.

Таму јадат, престојуваат, готват. И таму се капат, ова семејство немаат ни вода. Таа една соба е сè што имаат, покрај друга просторија каде што ги чуваат своите стари, трошни работи.

– Имаме бања, но нема никаков елемент, ниту вода. Немаме машина за перење алишта, ниту када, вода позајмувам од соседите, а понекогаш и тие не сакаат да ми ја дадат – раскажува Марија за Телеграф.рс.

Како што вели, за да се капе треба да грее вода на стар шпорет на дрва. Се капат во коритото, оти нема друг пат. На ист начин ги пере алиштата, рачно, макајќи се над мијалникот во дворот.

– Родена сум со дефор митет на рбетот, мислам дека е наследен, а досега сум била на зафат седум пати. Пред 17 години ми вградија шипка која ја носев подолго отколку што треба, а никој од доктор не ми кажа дека треба да ја извадам.

Таа потоа пук на, а тоа беа неописливи бол ки кои не можам да ги опишам. Лекарите рекоа дека никогаш не виделе такво нешто – вели Марија.

Поради тие здравствени проблеми кои ја следат цел живот, Марија не смее да работи. Сепак, и да е сосема здрава, би одбила работа поради нејзината најстара ќерка Миљана, која мора да има придружник.

– Таа е со мене 24 часа на ден, бидејќи не може да се грижи за себе. Често го менува расположението и знае да биде агре сивна, да се однесува чудно, но не знаеме што доведе до тоа.

Тешко е, цел живот се ма чиш. Тогаш се лутам себе си, кога сум уморна од се, но тие се таму, па ми велат: „Мамо, не плачи“… – вели оваа силна жена.

Посочува и дека помалата ќерка има диоптрија од -14, и дека е родена со офталмолошки проблеми. -Тешко и е, многу лошо гледа, носи леќи, па и е полесно, но сепак има проблеми, особено на училиште кога треба да прочита нешто ситно на табла – наведува самохрана мајка.

– Додека едни не сакаат ни да ми дадат вода за пиење, други се наоѓаат да помогнат. Еве, на пример, еден сосед ни обезбеди дрва за оваа зима и за тоа ќе му бидам вечно благодарен – вели таа.

На прашањето што им треба, оваа самохрана мајка не знае од каде да почне. Облека, обувки, основни прехранбени производи, средства за лична хигиена…