На 40-годишна возраст, Марина заминала во Германија да заработи пари за да ја запише на факултет нејзината ќерка. Таа се врати по една година и еднаш ги кажа своите впечатоци за животот таму.

„Некако нашите деца уште од мали учат дека Австрија, Германија и Швајцарија се земјите на иднината, дека таму има мед и млеко, дека има грст пари и добра работа. Платите се огромни, владата те заштитува како капка вода на дланка и го живееш животот среќно и задоволно.

Веднаш да расчистиме – тоа не е така. Ако човек е снаодлив, вреден и упорен, ќе има пари и дома и во Германија. Отидов во Германија за да и ги дадам на ќерка ми потребните пари за нејзиното образование. Таму поминав една година со познаник од мојот роден град.

Работев како асистент во кујната. Работев од утро до вечер со многу малку паузи. И секаде е така. За среќа, не морав да плаќам за станот, а ако го плаќав, скоро целата плата ќе ми одеше на трошоците за станот, што е целосно апс урдно.

Живеев добро и во татковината но ми требаа само повеќе пари. Второ, запознав многу наши луѓе кои живеат таму и искрено можам да ви кажам и да потпишам, овие луѓе не се исти кога се во странство и кога се враќаат во татковината.

Истите овие луѓе трошат многу во својата татковина, живеат така што луѓето ќе им речат „А, овие се од Германија, колку добро живеат“, а всушност тоа е само лажна елита.

Заштедуваат пари за да се вратат во родниот град 2-3 пати годишно, одморот треба да го планираат една година однапред и се е програмирано, нема простор за спонтани работи и настани.

Таму не оставаш бакшиш, гледаат до последниот цент, а ако не им вратиш до последниот цент, протестир аат, такви се Германците, па и западните цивилизации воопшто.

Кога одат во супермаркет, не дај боже да им останат тие 50 центи во количката „бегај, трчај, враќај се по 50 центи, како да се остават, а дома ќе се правиме елита“.

Чиста глупост. Истите овие луѓе кога ќе дојдат овде, држат предавање за моралот и животот, знаат се и ги советуваат сите да заминат во странство, дека тука нема живот, а јас само им одговарам: „Па драги мои, живеев подобар живот овде и поквалитетно од половина од луѓето во Германија“.