Животот често пати е су ров, често ја покажува својата лоша страна. Кај некој луѓе едноставно животот им оди удолу од секој аспект.

Таква судбина трга Бранислав од селот Сејаце, кој живее на врвот на ова село во крајно не нехумани услови и недостојни за човек.

Тој е препуштен сам на себе, нема никој во животот кој ќе дојде и ќе го праша барем како е, а не пак да му помогне со нешто.

Од него блиските кренале раце, како што вели некој се прават дека не го познаваат само за да не им пречи на нивниот угледот.

– Го чувам селското училиште, директорот ми стави еден кревет па така спијам, не е удобно но морам немам друг избор.

– Инаку спијам во една просторија која е полна со змии, не знам до кога ќе оди вака, се навикнав и на змиите, вели Бранислав.

– И овој кревет што го имам не е за стално, директорот ми рече дека училиштето наскоро ќе се затвори бидејќи има само еден ученик.

– Е дури тогаш не знам што ќе правам, тоа ќе биде капак и на онака тешкиот живот што го тргам со години, вели разочарано тој.

Соседите на Бранислав исто така нагласуваат дека училиштето ќе се затвори бидејќи нема кој да учи во него, а сите се иселуваат.

Бранислав не е писмен, тој не ги разбира добро парите, па дури и нешто да заработи, во продавницата му ги зголемуваат цените за пет пати.

Тој дури не знае ниту да се потпише, а луѓето наместо да му помогнат на човек во таква ситуација, тие го кра дат и исмејуваат.