Александар Бабиќ (21) и неговата мајка Луција Пушкариќ (55) живеат во стара трошна куќа, која е се, но не е достојна за нормален и пристоен живот. Во близина на Рума, поточно во градот Хртковци, мајка и син секојдневно се бо рат за подобар живот.

– Мајка е разведена, живееме многу тешко. Сега го завршив образованието, завршив високо угостителски курс за келнер и почнав да работам овде во училиште со деца со пречки во развојот – започнува Александар за Телеграф.рс.

Александар има и брат, но како што вели тој и покрај волјата не може да живее со нив, токму поради тешките услови.

– Брат ми остана со татко му, не може да се снајде овде. Живееме од инв алидската пензија на мајка ми која е 16.000 динари. Додека да ги платиме сите трошоци, ништо не останува.

Мајката на Александар имаше оп ерација на двата колкови, проблем со тироидната жлезда, но и чи.

– За среќа, јас сум здрава, но таа не е. Лековите и чинат околу 5.000 динари, но често одлучува да не ги зема, или ги зема два дена за да траат подолго, за да имаме малку повеќе за леб. Почнав да работам, но примањата се многу мали, имам голема желба да станам полицаец, аплицирав и сега чекам.

Покрај нивната мала и трошна куќа, во која се дува и ништо не е функционално, имаат започната куќа, која никогаш не била довршена.

-До куќата во која живееме, започнавме мала куќа, но не ја завршија. Претседателот на општината почна да ни ја гради таа куќа, но за жал ја напушти работата и таа остана така.

Според планот, таа куќа имаше 55 квадрати, но мистериозно сè исчезна и ни изградија 30. Тоа е една соба, и мала бања, но барем не прокиснува – вели Александар.

– Куќата во која живееме е многу мала, имаме две соби и нема бања. Во едната соба седиме, јадеме и подготвуваме храна, а во другата спиеме, но е во ло ша состојба бидејќи прокиснува.

Ставив најлон за да се заштити малку внатрешноста, но не помогна. Најлошо е кога се капеме, треба да ја загрееме водата, а потоа се капеме во корито и леген. Додека мама се капе, јас одам на прошетка или правам нешто надвор, тоа е бол ка, особено во зима, пишува Телеграф.рс.

Како што самиот вели, ситуацијата е тешка, а доаѓа зима. Дрва имаат само половина зима, поточно шест метри кубни, а со останатото не знаат што да прават.

Посочува дека најважно му е да му помогнат да ја уреди таа мала куќа, за да имаат пристоен живот, а брат му да им се врати, бидејќи тоа го сака, не само тој, туку сите.