Славица Стефановиќ (57) од селото Трејак кај Бујановац е самохрана мајка која доживеала тешка судбина и животот воопшто не ја милувал.

Нејзината трошна куќа во која живее со ќерката Емилија (12) беше полна со та га и бо лка. Куќа полна со емоции и неизвесност.

Пред неколку години се обе сил нејзиниот сопруг, а потоа и нејзиниот син. Секојдневно, покрај семејните лоши моменти, тие се бо рат и со сиромаштијата, само за да ја изведе Емилија на вистинскиот пат.

– Се грижам за козите, берам печурки, боровинки за да заработам, се трудам на секаков начин да заработам – вели Славица

Тамара пак како и вообично каде и да е најпотребно таа секогаш е таму и се става на располагање за да помогне и да ја сподели приказната насакаде.

– Тие се доста далеку од селскиот пат. Девојчето до училиштето и назад пешачи 12 километри. На никој не му посакувам таква судбина.

Во нивната соба, која им е се имаа еден телевизор, шпорет и фрижидер, но сето тоа е на работ да се расипе или е малку функционално

Немаат кујна или бања, се капат во мијалник. Се друго е во цигли, дома ништо не е средено, како времето да застанало. Но сега работите се променија

– Желбата на малата Емилија е исполнета, желбата да добие своја соба, горди сме што барем на момент ја усреќивме, вели хуманитарката Тамара која ја прикажа нејзината приказна.

– Ја ублаживме за момент нејзината та га кон братот и таткото што и самата ни го потврди, велејќи ,, Преубаво е, вечерва ќе спијам овде и нема да излегувам од собата, вели малиот ангел.