„Ит но се бара возач за работа во производствена компанија. Потребна е дозвола од Б категорија, за возење комбиња и пикапи. Заработка од 75.000 динари, регистрација и два слободни дена неделно. Работно време од 08:00 до 16:00 часот.

Ова е само една од огласите кои го преплавија интернетот во последните месеци. Има многу деловни понуди кои бараат возачи, но и покрај тоа што платата може да достигне и до 120.000 динари месечно, односно 1000 евра, во Србија има голем недостиг од оваа работна си ла.

Во Србија има околу 160.000 професионални возачи со сертификат за професионален возач. Според старосната структура, возачи на возраст над 51 година се 30,72 отсто, а помлади од 30 години има 9,26 отсто, покажуваат податоците на здружението „Србијатранспорт“.

Дека на Здружението му недостигаат од 7.000 до 10.000 професионални возачи, вклучително и оние кои возат ниски тонажни возила, автобуси и специјални возила, неодамна изјавија од Здружението на товарни превозници во меѓународен патен сообраќај „Меѓународен транспорт“.

Колку професионални возачи се бараат во Србија покажуваат и податоците на Инфостуд, од каде за порталот „Мондо“ објаснија дека ваквата состојба трае подолго време.

И покрај популарното мислење дека најмногу се бараат возачи на камиони и автобуси, потребна е едноставна дозвола од Б категорија за најбараните работни места.

„Возачите се дефицитарни и минатата година се покажа дека тоа е персоналот кој недостасува најмногу. Зголемувањето на побарувачката за возачи дојде по пандемијата со короната и проширувањето на курирските услуги и доставувачите.

Немаме официјални податоци за платите, но знаеме дека работодавците се трудат да ги зголемуваат за да го задржат персоналот. Најбарани се возачите од Б категорија“, вели Милош Турински.

На Србија освен возачи на автомобили и недостигаат и камионџии и возачи на автобуси, потврдуваат од Инфостуд.

„Најголемиот број камионџии заминуваат во странство поради пет пати повисоки плати од оние што можат да ги добијат во Србија, бидејќи нашиот пазар не може да испраќа плати во странство.

Исто така, проблемот во Србија е што полагањето и добивањето лиценца за овие категории е многу скапо и чини по неколку илјади евра.Со ова се соочуваат возачите и сопствениците на бизниси во Србија“, вели Турински.

Истата приказна ја потврдува и сопственик на фирма од Белград кој со месеци не може да најде работници за превоз на стока.

„Имам проблем со доставување сто ка до клиентите бидејќи немам доволно возачи на располагање. Кога возачите треба да вршат утовар или истовар, тешко ја прифаќаат работата, без разлика на платата, која може да биде далеку над просекот.

Речиси е невозможно да се најдат камионџии. Возачите на автомобили ја наоѓаат затоа што таквата работа е поудобна. Но, нивната плата од 60.000 или 70.000 е мала и затоа има дефицит и во оваа област“, ​​изјави сопственикот на компанијата Милан Павловиќ за „Мондо“.

Меѓутоа, од гледна точка на возачот, ситуацијата е нешто поинаква и многу од нив се откажале од работата во Србија и наместо тоа нашле работа во странство.

„За истата работа што ја работам во Србија, во Германија можам да заработам трипати повеќе. Во исто време возам подобри возила, имам поповолни услови за работа и не треба да размислувам дали ќе се почитуваат договорите.

Во Србија често како возач работев прекувремено, бев пријавен на минималец, а половина од платата ми се исплаќаше во плик.

Имаше проблеми при рас ипување на возилото или наплата на ште тата во сообраќајот, што исто така не го доживеав во странство. Поради сето тоа решив да не работам како возач во Србија повеќе“, изјавил возачот Александар Грубиќ.