Кога мислиш дека немаш сила да продолжиш со животот затоа што дошол тежок период, мораш да станеш и да се бориш, бидејќи силата на човекот е во совладувањето на сите животни тешкотии.

Пример што треба да се следи е Ѓорѓе Митровиќ (23) од Прокупље, кој бил роден 100 % инва лид од раѓање а кој сега оди исправено и не се жали на својата судбина.

Тој е симбол на оптимизмот и радоста на животот, кој со својата приказна и став влева надеж кај другите луѓе. Моментално студира на магистерски студии на Високата земјоделска и прехранбена школа за стручни студии во Прокупље, отсек фитомедицина.

– Отсекогаш сум бил таков, бо рец, а тоа е благодарение на моето семејство и средината во која живеам, што ми е најголема поддршка.

– Решив јавно да зборувам за себе за да ги мотивирам другите да не се откажуваат и да продолжат да се бо рат во животот.

Што и да им се случи – раскажува овој млад човек за ,,Курир,, во чии очи има сила што поместува планини и весел д ух кој ги отстранува сите темни облаци на животот.

Поради околината не чувствува дека е лице со попреченост, а тоа што слабо може да ги користи рацете не му пречи да биде како сите други во се.

– Тренирам фудбал и кошарка, вежбите што ги научив во Рибарска Бања ги правам секој ден по три часа и одам напред. Ова е единствениот начин.

– Секако, имаше и тешки моменти, но и во нив си велам дека не смејам да се предадам и потоа продолжувам понатаму. Најголемата бариера што ја имав беше кога требаше да се запишам на училиште.

– На мајка ми ѝ беше понудено специјално училиште, но лекарот кој ме лекуваше во Тирсова и ме опе рираше неколку пати бидејќи стапалата ми беа поврзани со зглобовите ми препорача редовно училиште.

– Следеше моќта на психотестовите и поминав се како натпросечно. Конечно, сепак, отидов во редовно училиште и еве ме сега – се сеќава храбриот соговорник.

Неговата мисија, вели тој, е да им помогне на другите да се чувствуваат подобро и да научат, како него, дека животот е само еден и треба да се користи.

– Среќата е во нас самите. Не се срамам од моите криви нозе и раце и носам шорцеви кога тренирам. Одам во ноќни клубови со моите пријатели, се дружам.

– Иако рекоа дека засекогаш ќе останам во ин валидска количка, еве, видете, сам чекорам и се движам. Сè уште сум слаб со рацете, полека одам, но не се откажувам – додава соговорник.

Упорноста, трпението, желбата го воделе Ѓорѓе низ животот. Со поддршка од семејството и пријателите, тој станува посилен.

Рацете му се слаби и има проблеми со облекувањето и капењето, а се останато прави сам. Вежба и се надева дека и тие ќе станат посилни и дека повеќе нема да му треба помош од другите.

– Му пркосам на времето во кое живеам, бидејќи здравите луѓе постојано се жалат, а јас со мојот пример сакам да им покажам колку се среќни и дека треба да бидат силни – вели Ѓорѓе

За да го покаже својот оптимизам и да раскаже за својата животна бо рба, тој почна да пишува книга за себе и за своето искуство.