Животот често знае да нанесе многу уд ри од кој човекот полесно или потешко може да се опорави, но има ситуации кога некогаш ќе те фрли животот толку длабоко што е многу тешко да излезеш.

Таква ситуација има Бранка Мајкиќ од Банија (Хрватска) регион кој пред некое време го по годи голем земјот рес, по кој многу семејства остана на улица а Бранка е едина од нив.

Екипата на ,,Индекс хр” ја посети во нејзиниот дом ако може така да се каже и да увиди што се останало и како таа живее во привремениот контејнер.

Пет минути претходно, додека не чекаше да влеземе во нејзината пригодна кујна и дневна соба, покажа кон ур натата куќа. „И утрово се тре сеше неколку пати“, вели таа, додавајќи дека нејзиниот сопруг, за разлика од неа, сè уште има храброст да влезе во куќа ваму-таму што веќе ја нема.

Која во декември 2021 година сè уште е во иста состојба, навалена и испукана, како на крајот на декември 2020 година, кога Банија беше погодена од голем земјот рес.

Бранка и нејзиниот сопруг го добија контејнерот набргу по немилот настан, но тој е многу мал, па во него нема ниту тоалет, ниту туш, им служи само за спиење и складирање работи.

,, Уште неколку дена и ќе се наврши една година од тој настан, настан што го направи она што го направи на 29.12. минатата година. Деца, не е се во раскош и расфрлање. На крајот на краиштата, луѓето можат да бидат среќни и задоволни под шатор.

„Тажно, миз ерно, така е“, вели таа, потсетувајќи се на настанот што ги остави неа и нејзиниот сопруг без покрив над главата, но тоа не зборува поради самосожалување, туку поради изгубени животи.

Иако самите ќе нагласат дека најважно е што извадиле жива глава, а една година по случувањата Бранка и нејзиниот сопруг не можат нормално да се истушираат или пак да одат во тоалет.

„Тоа не може да се опише со една реченица, може да се прикаже на слика, а ќе бидат потребни часови и часови за да се запознаеме како живеат луѓето овде. Со една реченица или збор, тоа би било „ката строфа”

,, И тука е крајот Прво немаш покрив над глава Второ немаш вода, a камоли туш да се истушираш и одржуваш хигиена .Немаш вода немаш тоалет, немаш греење, немаш ништо.

,, Го имаш тој леб, имаш оброк, па дури и еден. Не можам а да не им се заблагодарам на сите луѓе, од сите делови на Хрватска, од соседните земји.

„Луѓето доаѓаат цела оваа година, а денес доаѓаат колку што можат. Луѓето се уште носат конзерви, тестенини, ориз, шеќер , кафе…

,, Така може човечкото срце. Неможе поединец да ми направи куќа, мора да има организација“, вели Бранка со големи воздишки.

Нема празнични украси само затоа што Бранка нема каде да ги стави. Покрај кафе, на масичката донела и бисквити и штрудла, а тоа е речиси сè што стои на неа.

Таа вели дека во нормални околности сега би го извадил печеното на маса, но за оваа прилика за жал ги има само колачиња. И недостига таа празнична атмосфера, но се помири со фактот дека сега има сосема други приоритети.

Прашањето како таа и нејзиниот сопруг се уште, една година по земјотресот, живеат без многу работи кои сите ги земаат здраво за готово, ја изненади за секунда.

„Нормално е да ги миеме забите надвор, четката за заби ни замрзнува на минус 10, а машината за перење исто така замрзнува.

Денеска не можам да се перам бидејќи беше минус шест и машината замрзна. Не е програмирана да се пере на минус 20 надвор. Јас перам во денови кога е плус“, вели Бранка.

„За да бидам навистина среќен и задоволен, ми треба куќа, топол дом. За да можам да останам нормално, да можам нормално да се туширам, готвам и гледам телевизија.

,, Првиот чекор требаше да биде пред десет месеци да се отстрани остатокот од куќата, барем психички да не станам сабајле и да легнам со таа руина што се заканува да ми падне врз глава, вели за крај Бранка