Милош Весиќ има две стари хармоника, а бидејќи нема друго превозно средство, со мала количка ги пренесува до Пролом Бања да свири таму.

Бањата е оддалечена 13 километри од неговата куќа, по која секојдневно пешачи во два правци и поминува дневно 26 километри.

– Во количка пренсувам две хармоники со кој свирам и одам до Пролом Бања. Ако има работа и врне или вее снег, одам пешки. Не ми е тешко, отпорен сум на студ.

Самиот прави хармоника, а хоби му било собирање стари хармоники и изработени од најразличен материјал, а откако знае за себе се бави со тоа.

– Кога некоја не ми се допаѓа, по некое време ја продавам, а севдалинките ми се нешто најомилено, песните од Тозовац можам да ги одвојам како посебни.

Патот до бањата е тежок и напорен, но тоа не го спречува Милош да оди секој ден, бидејќи неговата љубов кон песните е посилна од се.

– Имам околу 13 километри од мојата куќа до Пролом Бања, ми требаат неколку часа и тамн стигнувам пред хотелот да свирам пред луѓето.

– Овде го наоѓам мојот паркинг, каде што ја оставам малата количка и одам пред хотелот да свирам пред луѓето – вели Милош за ,,Курир рс”

– Се собира народот и јас им ги исполнувам желбите, а од бакшишот што го добивам правам куќа. Ја покривав куќата во село Лубница. Почнав да пеам од мал.

– На почетокот ми се допадна како пее Лепа Лукиќ, но кога слушнав за Сафет многу ми се допадна. Не одев на музичка школа, самоук сум.

– Знам околу 3.000 песни, сите напамет. Сакам смирено и пополека да свирам и да си ја полнам душата. Бањата помага, но и музиката е лек – вели Милош Весиќ, кој уште како момче почнал да пее на изворот Пролом вода.

Ноќе се враќа во своето село во планина, по што продолжува со пробите и подготвување на нов репертоар за следниот ден.

Милош живее сам во планинско село, а единствени сопатници му се две хармоника и песна, нема ни соседи со кој би споделил некој збор.