Самохраниот татко Драган Ратковиќ од Куршумлија доживеал вистинска го лгота за да го спаси семејството и да се обиде да ги изведе своите четири деца на вистинскиот пат.

Како што велат Радивоје (13), Немања (12), Душанка (11) и Милица (9) – најдобриот татко на светот им дал љубов и внимание за да им го разубави тешкото детство.

Како е животот во една соба, како е да се грижиш за тешко бо лно дете, и како за да не го видат децата оди на тераса да плаче и што би го променило животот на Ратковиќ семејство, изјавува Драган за ,,Србизасрбе. орг”

-Кога ќе се разбудам, станувам, па ги гледам децата, сите сме тука. И после излегувам на тераса, искрено, и плачам, да не видат и да не почувствуваат дека живееме во таква ситуација.

– Јас сум самохран татко. Најстарото дете има ментална попреченост, па морав да ја напуштам работата. Најмногу поради него му е потребна нега 24 часа на ден.

– Тој не може да се грижи сам за себе. Отпрвин не може сам да јаде, морам да го хранам, да му сменам пелени и да сум покрај него.

Живеевме под кирија околу 11 години. Додека стигнавме овде, ги миевме садовите во бањата, беше многу лошо.Немав каде да одам, не сакаа да ме примат, барав стан.

И тогаш одеднаш мојот шеф ме отпушти. Морав, отидов во општината. Градоначалникот ми рече дека овде го има само ова, нема ништо поголемо, тоа е тоа, вели Драган.

Иако станот изгледа пристојно, просторот во кој се сместени е многу мал. – Многу е мало, нема полни 19 квадрати, а ние петмина.

Сите спиеме во еден кревет, јас и моите четири деца. Но гледам како децата растат дека не се задоволни. Секој си бара своја соба. И така тие доаѓаат од училиште. Потоа на масата јадеме и пишуваме.

Вели дека не бира место, само дека сака децата да имаат повеќе простор. – Најмногу би сакале секоја да има своја соба, свој мир и да пишува – вели една од ќерките.

– Воопшто не е лесно во овој мал простор, а ние пет мина овде, многу е тешко да се снајдеме, тие си бараат а јас немам да им овозможам.

– Ми спомнуваат дека нивните другари велат дека ќе одат на море, тоа беше точно лани: „Би сакале тато и ние!“ Тогаш не знам што да и кажам.

– Сакаат да имаат многу, а немаат, а јас не можам да си го дозволам, сакам да бидат како другите деца и да го имаат барем основното, вели за крај Драган.