Ѓорѓе Кашиковиќ од Билеќа, активист и хуманитарец со големо срце, имал тешко детство – имал 8 години кога мајка му заминала над другиот свет.

Сето тоа на самиот почеток на неговото школување. Сега пред самиот крај на студиите во вечност заминал и татко му, а Георгије пред два дена успеал да си го оствари сонот и аманетот – дипломирал.

Тој сакал да биде социјален работник со причина повеќе од очигледна – за да може да им помага на другите, особено на сираците.

На прашањето како се чувствува на ваков голем ден, тој рече дека чувствата му се измешани, а тој кој секогаш има што да каже останал без зборови, пишува порталот Бука.

Тешко е да се земе диплома, вели тој, без оние кои ти го дале животот – твоите родители. Тажна сцена од познатото поле.

Како дете кое рано ја изгубило мајка си, морал порано да порасне од неговите врсници. За жал, кон крајот на студиите заминал и неговиот татко.

– На самиот почеток на моето школување изгубив еден родител, а на самиот крај на образованието изгубив друг. Во април минатата година татко ми ненадејно по чина кога имав уште неколку испити.

– Во ноември се стекнав со академско звање дипломиран социјален работник. И да живеам 10 животи, никогаш не би се запишал на ништо друго освен на социјална работа.

– Им должам голема благодарност на мајка ми и татко ми. Дипломата и ја посветувам на мајка ми затоа што таа, иако физички не беше со мене,

– Ме школуваше со минимална семејна пензија, која беше мој основен и единствен извор на финансирање за време на студирањето.

– Во мојата диплома, на местото каде што е напишано името на родителот, стои името на мајката во знак на благодарност и сеќавање – вели овој млад човек.

Посочува и дека е тежок секој пат до целта, но дека земајќи ја дипломата во раце го зел она што само нему му припаѓа и за кое лавовски се бо рел.

На прашањето кои се неговите идни планови, вели дека животот го научил да не планира ништо. Живеј за ова денес, бидејќи утре никој не е сигурен што ќе се случи.

– Единствена желба ми е да бидам здрав, за среќа, љубов и се останато, допрва ќе се грижам за себе – истакнува Георгије.

Моментално студира на магистерски студии по Менаџмент во социјалниот сектор, а од 1 февруари годинава е вработен во струката како приправник социјален работник, пренесуваат тамошните медиуми.

– Крајот на образованието е само формален крај затоа што човекот се уште се образува додека е жив. Образованието допрва почнува бидејќи практиката е едно, теоријата е друго.

– На крајот, голема благодарност им должам на моите роднини од страната на татко ми и мајка ми, на моите пријатели и колеги, на мојата поубава половина и на Факултетот каде што оставив прекрасни четири години студирање.

– За мене започнува нова животна ера од која ќе го земам најдоброто затоа што го заслужувам тоа. На крајот посебна благодарност до Бога за се што ми даде.