Поранешен ген ерал-мајор и лидер на политичката партија Достоинство Стојанче Ангелов кој сега е директор на ЦУК често поради своите ставови и излагања во јавноста знае да привлече внимание.

Иако најчесто го гледаме во сериозни изданија додека дава изјави за активностите на Центарот за управување со кри зи како негов директор, сепак Стојанче покажа и една негова полабава страна.

Како гостин во емисијата „Нешто конкретно“ со Снеже Велков даде досега нечуена низа интересни изјави за машко-женските односи, дали постојат вистински мажи во земјава и дали треба да се врати вое ниот рок.

– Додека некои жени очекуваат вистински мажи според дефинција, многу добри мажи поминуват покрај нив или во нивниот живот и некои од тие жени остануват сами – подоцна кога ќе поминат години се прашуваат каква зл а среќа имавме, ниту еден вистински маж не влезе во нашиот живот.

Тој можеби бил на дофат на раката, бидејќи ваквите строги дефиниции може да нанесат штета во односите меѓу мажите и жените.

Нормално е дека сопругата или партнерката, доколку не се во брак, треба да се прилагоди на партнерот, односно сопругот, и обратно за врската или бракот да бидат успешни, но ова елесно да се каже.., додаде Стојанче на прашањето дали жените многу очекуваат од мажите.

– Јас се заљубив, се оженив, потоа малку погрешив, првата сопруга беше извонредна не можам да се пожалам, јас погрешив,

– Се оженив и сега внимавам да не погрешам. Имам изградено добар однос со сопругата. Ја сакам повеќе отколку кога ми беше девојка, говореше Стојанче од неодамна.

А сега повторно се огласи на социјалните мрежи овој пат потестувајќи се на немилите настани од 2001 година, односно за седата кај Лисец:

,,Еден од најдлабоко врежаните моменти од за седата на која на денешен ден 2001-та налетавме заедно со 14 кочански херои од посебната полициска единица, над село Лисец на Шар Планина, беше моментот кога нашиот џип беше уни штен

,, Не пријателите го пого дија мојот службен полициски џип Чироки. Во тој момент несвесно почнав гласно да жалам за касетата на еден од најдобрите а секако еден од најискрените македонски рокери, Канго.

„Не ми е жал за џипот, друг џип ќе ми дадат но касета од Канго нема бидејки Канго ми ја даде последната”, викав по моите соборци околу мене.

Нека му е вечна славата на мојот духо вен гуру Канго, а на преживеаните од заседата над село Лисец им посакувам добро здравје и долг живот свесен дека двете желби ќе бидат тешко остварливи.

А до ден денес не ми јасно како барем една од песните ремек дела на Канго не стана општо прифатен хи т, стои во објавата на Стојанче Ангелов.