Стефан Станковиќ од Лесковац на свои 22 години решил со автостоп да оатува во Турција. Патувал 22 дена, а потоа во следните седум години ја обиколи половина Европа на сличен начин или со велосипед, планира да оди на експедиција на Гренланд и тврди дека е апсолутно возможно да постигнете сè во животот ако навистина сакате.

Како што вели, неговите прошетки и патувања со велосипед низ светот се начин на живот. Во никој случај не сакам да убедувам некој тоа да го прави.

Секој на овој свет е испратен да направи нешто со својот живот, а светот е доволно голем за секој да успее во она што го сака.

Секако, за да се придвижите кон таа цел, важно е да се истражете себеси и да го запознаете вашиот пат, а потоа всушност го започнувате другиот дел од животот

Во кој свесно одите да не го изгубите она што го имате во себе и уживате во авантура, ја започнува својата исповед за ,,Курир рс” овој млад човек.

Пешачев Грција и Бугарија, Холандија, Шпанија, Португалија… А се започна кога на 14-годишна возраст ја направив првата велоспиедска тура од Лесковац до Сијаринска Бања. За еден ден поминал неверојатни 100 километри на две тркала.

„Од тој момент знаев дека велосипедот ќе биде еден од начините што ќе ме однесе уште подалеку кон слободата. Кога дојде време да се впуштам во една од моите големи авантури, бев подготвен и само 22 години, но и недоволно искусен во вакви работи.

Сепак, тоа воопшто не ме спречи да се впуштам во нешто такво. Така заминав во Турција. Патувањето исто така траеше 22 дена – се се сведе на таа бројка – и јас тогаш поминав околу 4.000 километри. Главна дестинација беше градот Памукале, во близина на градот Денизли.

Отидов таму затоа што видов слика од неколку природни базени со топла извор и бели карпи некаде на интернет, што ме воодушеви и решив дека сакам да ја видам, се разбира на мој начин, со велосипед до целта.

Поминав низ Бугарија, од Софија сè до брегот, па влегов во Турција, па малку во Истанбул, па добив уште поголема желба, па за два дена стигнав до главната дестинација. Беше тоа неверојатен момент!“, се сеќава Стефан.

Од приморскиот град Кушадаси фатил брод за островот Самос и по два дена повторно отпловил за Атина за да продолжи понатаму.

„Како и да е, ја поминав Грција, тој дел од брегот со некои планини наоколу, а потоа влегов во Албанија. Потоа Косово немаше никакви проблеми, кампував во Приштина, а веќе утредента беше дома.

Тоа беше неговото прво „патување“. После тоа, тој ја обиколил Холандија, патувал со автостоп во Шпанија, потоа во Потругалија и остана фасциниран од Кадиз, шпански град кој гледа кон морето, со прекрасна долга плажа. Тој вели дека би можел да остане таму да живее… Еден ден, кога ќе реши да се застане со ова.

Го прашуваме од каде му се парите за вакви патувања, а тој најпрво ни одговара низ смеа: Добро прашање, но со кампување и автостоп и возење велосипед, тоа е потребно само за храна.

Што е уште помалку пари отколку кога си дома, затоа што имаш трошоци низ станот за струја и некои работи. Многу кампувам, но успевам да се сместам и во цркви, со минувачи и некои претходни познаници од патувањата“, објаснува тој.

Моментално е во родниот град Лесковац, каде сака само да го посети семејството „Ја сакам Србија. Земјата како земја е убава, нема море, но има убави градови и села, планини, езера,

Треба уште да се работи за да биде уште поубаво и позабавно за животот на луѓето кои решиле да ги трошат цел живот овде.

Можеби немаме доволно социјален живот, но искрено верувам дека сме една од најслободните земји што сум ги посетил досега“, тврди тој од своето искуство.

Би се рекло дека Стефан е еден од најсреќните луѓе, ако само го констатираме фактот дека дури 50 отсто од младите во Србија немаат пасош, дека 70 отсто не ја напуштиле државата, 40 отсто никогаш не виделе море.

Секако, на сите во животот би им препорачал барем една таква авантура на најслободен можен начин, бидејќи така ќе се спознаат себеси и ќе сфатат дека се што знаеле дотогаш нема апсолутно никаква врска со животот што го живееле дотогаш, вели тој.

И кога ќе заврши со Гренланд, нема да се смири. Тој има уште поамбициозна цел, а тоа е да патува со велосипед низ Аргентина до Мексико – патување од 40.000 километри.