Животот не секому му се има наклонето во позитивна смисла. Тој често задава предизвици кои треба да ги решиме и да станеме посилни луѓе.

Но има и такви каде што животот цело време им оди удолу, не можат ниту глава да кренат од проблеми да се совземат и насмевнат.

Слична судбина има и семејството Нешиќ кое не знае кога последен пат се има насмевнато, кога последен пат имало ведрина во очите.

Како сиромаштијата да не била доволна што ја тргале со години, па згора на тоа се надоврзале и бо лестите, а потоа и заминувањето во вечност на столбот на куќата.

Семејството Нешиќ од Долно Студено го сочинуваат самохранта мајка Јелена, најстарата ќерка Дијана, средната Катарина и најмладиот Огњен.

Ова храбра мајка од петни жили се обидува да го изнесе цело семејство на грб и да поминат по сите не мирни води заедно.

Најмладиот пак во најголема неизвесност, толку не е ни свесен што се случува и само кратко вели ,, Сакам само тато да се врати”

Неговиот татко заминал во вечност пред два месец иако бил исто така бо лен, сепак неговото присуство значело многу за семејството.

– Додека беше жив и тој имаше здраствени проблеми, и тој и ќерката, што да кажам две болни лица во куќата, не ми беше лесно.

– Се тргаше некако, но сега е уште потешко, не можеме да сврземе ниту крај со крај а единствено примање ние е туѓата нега што ја земаме за Дијана.

– Ќе се најде некој добар човек ќе помогне, но тоа не е стално решение, до кога ќе тераме вака не знам, вели мајката Јелена пред објективот на хуманитарката Тамара Мисирлиќ која ја посети и ја прошири нејзината приказна.