Немања Животиќ (25) лани во јуни станал магистер по технологија и информатика со просечна оценка 9,94, а една година претходно беше награден од градот Ниш за најдобар студент.

– Тоа е поради една деветка по физика во првата година. Планирав да ја откажам оценката и повторно да полагам, но брзав што побрзо да завршам – вели тој за просекот.

Всушност, тој брзал да се вработи бидејќи завршил факултет благодарение на стипендиите и наградите, инаку без нив не би можел финансиски да издржи.

Цело време имал државна стипендија, ја добивал и цели пет години наградата за најдобар ученик од градот и настапувал на многу натпревари.

-Мојот сон беше да останам на факултет да работам , но нешто се искомплицира, некој друг беше примен. За овие години имам направено се и сешто, аплицирам но не ме примаат.

Тој вели дека за разлика од многу негови врсници, многу сака да остане во родниот Лесковац и дека овој град му е убав.

– Овде сум роден, тука се моите родители и роднини, тука се сите можни содржини, зошто би се залетал во голем град. За жал, овде изгледа нема работа по струка.

Ми се чини дека нема работа и за многу мои пријатели, а гледам дека еден по еден одат во Ниш, Белград и пошироко. Ако не најдам работа на училиште или на друго место, ќе морам да си заминам и верувајте, тоа лично за мене ќе биде прв по раз во животот.

Немања е дете од работничко семејство. За време на школувањето никогаш не добил ниту една оценка гратис и, вели, не му било тешко да учи.

– Да, имаше многу работа и пожртвуваност, но тоа не ми беше проблем. Проблемот настанува кога се составуваат книги и се добива диплома.

Неговите родители најмногу се радувале на неговиот успех, а тој го изгубил чувството за успех по сите овие работи и планира да ја напушти државата.

– Затоа што, кога добив награда од градот, мислев дека некој ќе го забележи мојот успех и ќе ме вработи на работа која ја сакам, но бидејќи немаше ништо од моите надежи, престанав да се радувам на тие признанија. Никој не цени и ќе заминам.