Општо познато е дека живеењето на село е убаво, но воопшто не е лесно, но дека и од тешкото има по тешко е таков е случајот на Мирослава Шапоњиќ од Златар, која од две години е целосно слепа.

Сепак, оваа храбра жена никогаш не се откажала. Која покрај сите животни предизвици успешно успеала да се избори со истите.

– Не беше лесно да се расте во средина во која сите се целосно здрави, околината е мала и сите се познаваат. Па, често имаше многу погрдни прекари на мојата сметка.

– Но јас не обрнував многу внимание на тоа. Се дружев со оние кои ме сакаа и имав среќно детство, ја започнува својата приказна за ,,Рина” Мирослава.

Завршила училиште за слепи во Осијек, потоа курс за телефонски оператори, по што се вратила во своето село. На 15 години научила да плете и оттогаш не ги испушта конецот и волната од рака.

Тоа стана нејзино хоби, но понекогаш и извор на приход бидејќи никој не може да остане имун на нејзините прекрасни џемпери, капи и шалови.

– Се ми функционира на допир, така научив се. Прво чувствувам, ја замислувам сликата во мојата глава и потоа рацете ми работат сами.

– Не ми се случи да прескокнам ред. Дури и правам шари на моите дела, знам околу 50 различни типови, плетенки, кругови… Прво чувствувам со прстите и така чувствувам се па потоа работам – вели баба Мирослава.

Вели дека плетењето ја смирува и прави да се чувствува корисна, па затоа плете убави џемпери и елеци за себе, но и за другите.

Ведриот карактер и истрајноста на Мирослава ја красат, па освен што плете многу е вешта и во домашните работи, па на гостите редовно им прави добро, домашно кафе.

– Многу го сакам друштвото, не сакам да бидам сама. Не ми пречат гужвите, вре вата. Одам кај најблиските, не барам некој да ме одведе, а тие велат дека сум им омилен гостин.

И токму затоа Мирослава не се откажува, слуша аудио книги, многу шета и е активна на натпревари организирани од Здружението на слепи.

– Таа се бо ри за себе за се што и треба. Дури и кога паѓа многу снег, таа се движи, оди на натпревари, се дружи со луѓе. Сите роднини се исклучително горди на неа.

А кога имаш најголеми проблеми, мора да имаш верба во себе, вели слепиот плетач, бидејќи животот е убав, а секој ден на земјата е вистинско задоволство.

– Живеам во целосен мрак, но не му се предавам, создавам свој шарен свет и свои убавини – заклучува Мирослава од Златар.