Марк Твен рекол: „Добрината е јазик што глувите можат да го слушнат, а слепите да го видат“.

Доброто дело секогаш одекнува најдалеку, но често се чини дека повеќе се зборува за лош ите дела.

Колку пати сте имале можност да го надоместите изгубеното време, не очекувајќи ништо за возврат? Што би направиле доколку најдете неколку илјади евра во вашето кафуле?

Приказната на Зоран дава одговори на овие прашања и само една лекција – чесноста и добрината речиси секогаш ќе се враќаат.

На интернет брзо се прошири веста за семејството кое ја одзело изг убената чанта во која имало 12.000 евра. Сите веднаш скокнаа да осу дат.

Да кажат свое мислење и како би постапиле во тој момент, иако никогаш немале слична ситуација. Сликарот Зоран Маринковиќ (52) не мора да размислува бидејќи во таква ситуација се нашол пред неколку години.

– Сопственик на кафулето бев 27 години, до пандемијата кога го затворив и немам намера повторно да го отворам. За тоа време, толку многу телефони беа изгубени во моето кафуле што дури можев и мобилара да отворам бидејќи никој никогаш не дојде по нив.

– Но, пред 10 години се случи една случка во моето кафуле која неам да ја заборавам никогаш, вели Зоран кој ја започнува својата приказна.

Имено, тој на почетокот на минатата деценија во своето кафуле нашол околу 2.000 евра и на келнерите им рекол дека ако некој дојде по пари, дa му го испратат тоа лице.

Набргу во кафулето влегол возне мирен маж кој гледал низ просторот и барал нешто. Зоран му пришол и го прашал колку пари изгубил и тогаш му било јасно.

– Ми ја кажа точната бројка, му ја враќав до последниот денар. Ми понуди пари, јас одбив, но тој ја плати пијачката.

– Се испоставило дека мажот работел на градилиште во Романија и дека парите биле наменети за работници. Во неговите очи можев да видам дека му олесна. Останавме во контакт и после тоа, дури еднаш ми помогна многу – вели Зоран.

Да не беше Зоран, тој месец неколку луѓе ќе останеле без леб. Вели дека без двоумење повторно би го направил истото.

Дека чесноста им е силна страна на ова семејство покажал и таткото на Зоран во 1992 година, кога заедно со колегата пред старата гаража на РТС пронајдоа актовка во која имало меѓу 150.000 и 200.000 марки!

– До улицата имаше полициска станица, влегоа двајцата и рекоа дека ги враќаат парите. Полицајците се погледнаа и ги прашаа зошто донеле толку пари.

– Дури и полицијата се зачудиле зошто толку пари донеле да пријават, и дури и за смеење било, вели на шега Зоран за татко му.

За разлика од неговиот случај, парите што ги нашол татко му, како што слушна Зоран, никогаш не го нашле патот до сопственикот. Семејството е убедено дека тогашните полицајци го поделиле меѓу себе.

Зоран и неговата сопруга се сликари, моментално немаат работа, но се надева дека ќе дојдат подобри денови. И можност за заработка.