До пред две години, Мирослав (14) и неговиот постар брат Братислав (18) домашната задача ја правеа под свеќа. Кога ќе се стемни, а особено во ваква зима, рано наутро, не гледаа телевизија, туку се шегуваат и разговараа.

Повторно на светлина на свеќи. Немаа новогодишна елка затоа што, како може да светат лампиони кога нема струја во куќата.

Сите знаеме колку е тешко кога водата ќе снема само еден ден. Мики и Брацо и нивната мајка Драгица не знаеле што значи да имаш вода во куќата повеќе од месец.

Веќе не спијат во една соба, се топлат од шпоретот на дрва. И веќе не учат на свеќи. Им беше воведена струја. И веќе не мора да се капат на дожд или стопен снег, освен во случај на губење вода.

Ниту тогаш не им недостасуваше насмевка, а особено не сега. Очите им останаа искрени, а не зачнаа. До училиштето, Мики и помага на мајка си во домашните и надвор од домот. Браќата се вработија, а мајката продолжи да се бо ри за нив како и досега. Сè уште работи во дом за стари лица.

– Ги покануваат да одат секаде, на родендени на пријатели, да се дружат и слично па тие да дојдат кај нас, сега имаме струја,

раскажува мајка Драгица за ,,Телеграф ” додека држи слика од нејзиниот најстар син кој кренал рака кон себе во 2019 година во пресрет на Свети Никола.

– Да не беше Владо и Јелена, немаше да има ништо од тоа. Кога Владе ме замоли да почнам акција, јас му реков: „Само да ни приклучат струја“.

Десет години живеевме без струја и вода. Мојот сопруг не работеше никаде, работевме прекувремено и имаме четири деца. За жал, прво се разбо ле мојот сопруг Славко, па по чина, а по шест месеци по чина и мојот најстар син.

– Чистам и правам јадење кога се враќам од училиште. Така и помагам на мајка ми. Брат ми не доаѓа оти работи, оди на работа, па најмногу и помагам на мајка ми.

– Носам вода, цепам дрва, ја чистам просторијата, одам во продавница за храна, понекогаш земам некој денар од цепењето, раскажува Мирослав.

– Лете кога снемува вода од бунарот позајмуваме од сосед. Полесно ни е во зима. Кога вака се акумулираме, имаме вода за сите потреби.

– За нас беше нереално кога ги добивме струја. Братот на Владе ни рече дека веруваме во него и дека многу ќе ни помогне. Бевме многу среќни кога ни дојде струјата и кога мајсторот ни го среди пробелмот со водата, вели Мирослав

Мики ќе биде матурант на лето. Сака да се запише на автомеханичар, и еден ден да има своја работилница. Кога би ја отворил, убеден е дека муштериите само би почнале да се редат, и дека добро би заработил.

Додека тој ги извршува сите овие задолженија низ куќата, неговиот постар брат Братислав е на работа, а неговата мајка си ги врши домашните задачи.

Не верував дека толку многу луѓе ке се вклучат во акцијата и дека ќе ни го разубават животот, барем малку нормално да го живееме, завршува таа.