Во селото Пљева, недалеку од Шипово, живее скромно осумчленото семејство Вучен. Родителите Илија и Драгана ги воспитуваат своите пет деца, како што вели баба Дара седејќи на своето столче во аголот од собата, „како што треба“.

Се чини дека оваа реченица стана пречесто оправдување за се што ни се случува, а Илија гледајќи со солзи во очите во скромната просторија во која екипата ,,Србизасрбе” беа домаќин ја започнува приказната за нивната животна сторија.

Куќата во која едвај може да се наречен куќа е покриена со црни ѕидови од влага и стари црно-бели фотографии од минатиот век.

Сепак, во тие ѕидови на трошната куќа има дури пет скромни детски насмевки и срамежливи погледи полни со надеж за подобро утре.

Најстарата Милица има 15 години и оди во прва гимназија во Шипово. Раскажувајќи ни за тоа, таа ја покажува собата на својата најмлада сестра Јована (5) и како што вели секој ден оди на училиште мора да оди по потешкиот пат

Оди запирајќи ги автомобилите што минуваат низ селото бидејќи е оддалечено 10 километри од неа, а таму нема друг превоз.

Ивана (13), Тамара (11) и Марко (9) ја започнуваат својата приказна за училишните проблеми, а како што додаде мајката Драгана, тие имаат само два телефона во куќата и сите треба да следат онлајн настава во училиштето во исто време.

На училиште не наишле на разбирање за нивната ситуација, иако таткото Илија работи како чувар во таа институција, па Драгана се труди сама да работи со децата колку што и дозволуваат домашните обврски. Вели дека понекогаш нема време да јаде поради работата.

Но, ова семејство во истиот двор гради нова куќа, со надеж дека сегашната трошна куќа стара многу повеќе од половина век, ќе биде заменета со нова и на тој начин на децата ќе им даде подобра иднина.

Така би се решиле повеќето нивни проблеми, а Илија вели дека верува во добрината на луѓето и дека тие често наидуваат на истото.

Немаат долгови, а од бавчата каде што садат зеленчук секогаш природно се наоѓаат на трпезата. Ова работничко семејство поседува и три крави, еден коњ и две свињи.

Како што велат, најсреќни би биле доколку успеат да изградат куќа и на тој начин да тргнат кон посреќна иднина. Од детскиот додаток кој го добиваат во износ од 181 км и платата на таткото, тешко можат сами да си платат и да ги завршат сите потребни работи за довршување на куќата.

Во изградбата на првиот кат од куќата учествуваа многу добри луѓе од Шипово и околината и финансиски и физички, но до крајот на работите и конечното станбено решение за семејството Вучен треба уште многу.

Скромниот татко Илија и глава на оваа куќа вели дека и состојбата во сегашната куќа е голем проблем и што поскоро треба да се преселат во нова.

Но, градба без пари не е возможна, а се најавуваат и проблеми со работната сила. Работниците и добрите луѓе кои помагаат уште една куќа во селото да го добие покривот, наскоро ќе мора да си ги извршуваат обврските и постои оправдан стра в дека ќе останат без потребната помош.

Тие имаат многу причини за загриженост, а Илија, криејќи ги очите полни со солзи, мирно и скромно ја опишува ситуацијата во која се наоѓа со голема надеж во секој кажан збор, изразувајќи благодарност за досегашната помош и верувајќи во идна помош на сите добри луѓе.

ФОТО:,,Србизасрбе.орг”‘