Во време кога младите се помалку се вклучени во занаетчиството иако цените на услугите нено рмално растат, сепак постојат и млади надежни луѓе кои се пронашле во таа професија.

Мелиса Борселино (27) ја започна својата кариера во средина каде што започнуваат многу убави млади жени: Зад шанкот. Имено, таа работела како менаџерка во паб, но со текот на времето се чувствувала уморна поради доцните ноќни смени, па решила да тргне по стапките на својот татко и да стане молер.

Така сега работи на градилишта полни со мажи и, како што вели, допрва треба да запознае ниту една колешка со која би работела на терен.

– Морав да ја напуштам угостителската индустрија бидејќи таа работа ме возне мируваше. Бидејќи имам дис лексија, не можам да се снаоѓам со компјутерот, па моите опции беа ограничени.

Затоа почнав да размислувам што можам да работам за пристоен приход – вели. Имено, таа му се обратила на татко и Тони, занаетчија со 40-годишно искуство, за да и покаже како се малтерисува.

Се разбира, жените отсекогаш биле дел од градежната индустрија, но не е секојдневие да се види девојка со надградба на коса од 60 сантиметри и вештачки нокти, вели девојката. Таа додава дека научила да ги игнорира изненадените лица кога луѓето сфаќаат каква работа работи.

Иако на почетокот не била доволно силна за работата што ја работи, била многу мотивирана да ја задржи работата. Нејзиниот 56-годишен татко на почетокот бил многу ске птичен, па ја бојадисала неговата барака за да му покаже дека нема проблем да си ги извалка рацете.

– Кога почнав, не можев ни вреќа со материјали да подигнам. Сепак, се пријавив во теретана и за неколку недели успеав да ги ставам на грб – вели таа.

Најтешка работа за неа се коментарите на луѓето поради работата што ја работи. Знаат да и кажат дека е преубава за таква работа.

– Тоа е претежно машки свет, но не мора да биде. Не е важно што мислат другите… Единствено важно е дека сте среќни на вашето работно место и дека напредувате – вели Мелиса.

Посреќна е на градилиштето отколку во кафеана, бидејќи овде денот го поминува пеејќи. Работењето во градежништвото и помогнало да се ослободи од анкс иозноста и да се соочи со стравовите.

– Работата е забавна, секогаш се смееме и се шегуваме, па времето за одење дома доаѓа уште побрзо отколку што би очекувале – ја завршува приказната Мелиса за нејзината работа.