Марко Топиќ поминал неколку години во Катар, пред оваа земја да стане интересна работна дестинација за луѓето од екс-ју просторот.

Не можел да најде стабилна работа во родниот крај, а потоа решил да си ја проба среќата во пустината, таму се вработил, работејќи „од утро до утре“, а потоа поради носталгија решил да се врати дома.

Пред да замине во Катар, Марко научил неколку странски јазици, испратил СВ на различни адреси и по неколку месеци ја добил работата што можеше само да ја посака.

– Во „Катар ервејс“ ми беше понудено да бидам стјуарт на лет или земја. Срамежливо ја прифатив поблагата опција да работам на земјата, а таа опција подоцна се покажа како посреќна за мене.

– Во моментот на мојот избор чувствував дека тоа ќе ми даде поголема доверба и дека скромноста ќе значи многу кога е во прашање довербата на компанијата и бев во право.

– Мојот иден професионален живот започна во Доха, кој со мали прекини ќе трае пет години, по една година за секоја ѕвезда. Имено, познато е дека „Катар ервејс“ е авиокомпанија со пет ѕвезди и бараат подеднакво талентирани луѓе кои можат да бидат дел од тој исклучителен тим, без одредени предрасуди или кадровски ограничувања“, изјави Марко за ,,Наш Биро”

По пристигнувањето во Доха, Маркo бил пречекан од претставник на компанијата, а по две недели му било понудено унапредување. И додека многумина на негово место со задоволство би рекле „да“, тој решил да остане на старата позиција:

„Одбив, за да не ги навре дам колегите кои се подолго во компанијата“, вели тој. Од истите тие колеги подоцна научил да прави меѓународни кулинарски специјалитети, а за возврат им носел мед и ајвар од нашето поднебје и пеел локални песни на гитара позајмена од соседството.

На работното место се трудел да учи, напредува, професионално да се изградува и да се докажува преку работа и за компанијата и за патниците, со задолжително почитување на општите морални принципи.

„Знаев дека на овој начин не се претставувам само себеси, туку и земјата од која доаѓам. Имаа максимална доверба во компанијата и тоа многу ми значеше; неколку луѓе, заедно со извршниот директор на компанијата,

Имав можност да се движам со посебни дозволи низ целиот аеродромски комплекс и често ме праќаа во сите тие делови за разни тековни настани“, со гордост истакнува Марко.

„За време на неговиот престој во Доха се случиле многу добри работи за компанијата, а и за самиот Катар: за прв пат ја освоија „Авиокомпанија на годината во 2011“, најпрестижната награда во цивилното воздухопловство, потоа неколку награди за работата на штабот на земја, како што е и освојувањето на позицијата домаќин за моментално тековниот Светско првенство.

Марко го напуштил Катар во 2012 година на неколку месеци, а потоа се вратил во Катар откако пријател му понуди работа како маркетинг менаџер.

„Тоа е исклучително висока позиција за некој што не доаѓа од арапските земји. А во мојата нова работа се обидов да го дадам најдоброто од себе:

Продавав детски емисии во услови што претходно беше невозможно да се пополнат, компонирав и монтирав музички спотови. Бев вклучен во дизајнирањето, вели Марко, кој конечно се вратил во Србија во 2014 година.

Иако нашиот менталитет на многу начини се разликува од арапскиот менталитет, луѓето од екс-ју областа се добро прифатени и ценети на Блискиот Исток. Марко објаснува од негова гледна точка зошто Арапите не сакаат толку многу:

„Ние од Балканот сме исклучително способни и знаеме што сакаме, доволно сме зрели да преземеме иницијатива, ние сме искусни, доверливи луѓе и претставуваме голема поддршка како професионално, така и во социјална и пријателска смисла и знаеме како да бидеме срдечни и дарежливи.

Ова е исклучително ценето и многу значи кога некој ќе ви ги довери клучевите од куќата или ќе ги остави децата да се грижат, како што се прави во некои делови од светот.

Арапите што ги познавам го почитуваат својот збор и деловни договори, дури и во некои варијанти нудат повеќе од договореното.Затоа им е важно нивниот тим да биде сличен на таа амбиција, за да може визијата да се прошири и да се реализира побрзо и поефикасно.

По природа сме весели и сакаме да имаме пријатели околу нас, најважни ни се оние кои ги ценат нашите напори и нашите дела.Секој што ќе придонесе за својата работа ќе биде држен како малку вода на дланка, како последниот пад на планетава, затоа што вредноста е онолку колку што сме допринеле за тоа.

Марко тврди дека напредувањето во арапскиот деловен свет е едноставно и лесно: „Нема потреба да се пробиваме во ништо, бидејќи тоа не е пречка и не е сеф што треба да се скр ши.

Треба да бидеме тоа што сме: упорни, подготвени да се подобриме, срдечни, пријателски настроени, сестрани… Арапите го ценат тоа и знаат како да го наградат.“ заклучува тој.