Од безгрижна семејна идила со мало бебе, животот на Кристина Грбовиќ од Чачак во 2016 година се претвори во грче вита би тка за опстанок.

Прво, таа година, нејзиниот сопруг ненадејно се разбо лел и заминал на другиот свет, а нејзината ќерка Магдалена наполнила прва година само 14 дена по заминувањето на нејзиниот татко.

Потоа, два месеци по случувањата со нејзиниот сопруг, Кристина имала и тешка соо браќајна не среќа. Каде што лекарите едвај успеале да ја спасат

Кога се разбудила од ко ма, лекарите молчеле, а таа ништо не ги прашала. Таа вели дека во тој момент знаела дека никогаш нема да може да застане на нозе.

– Сознанието дека повеќе нема да можам да одам воопшто не го сфатив многу сериозно, а тоа за многумина е фасцинантно.

– Никогаш не си давав простор за паѓање во психата, бидејќи мислев дека ќе биде многу себично покрај Магдалена да ме чека дома, покрај моето семејство кое беше, и се уште е мојата најголема и безусловна поддршка.

– Покрај моите пријатели благодарение на кои и јас пробив многу бариери кои беа пред мене – искрено раскажува оваа неверојатно силна и храбра жена за ,,Телеграф рс”

Сепак, нејзиниот живот тогаш од корен се промени. Било потребно време да се навикне и научи да функционира во таа состојба, а тоа не било секогаш лесно.

– На падовите не гледав како на неуспех, но по нив се трудев уште повеќе. Првото нешто што сакав по доаѓањето од рехабилитација, каде што бев осум месеци, беше јас да се грижам за Магдалена, бидејќи тоа додека бев на рехабилитација го правеа нејзините баби.

– Тоа ми беше најтешкиот дел. Секогаш имаше чувство на каење затоа што ми недостасуваа нејзините први чекори како и многу други работи – се присетува Кристина.

Следниот чекор било возење автомобил. Само пет месеци по враќањето дома, Кристина почнала да вози. Како, зачудено ја прашуваме, а таа пак одговара како да зборува за најобичното нешто на светот.

– Имам автомобил со прилагодени рачни контроли што ми го олеснува животот многу. Во меѓувреме најдов системи за правосмукалка, чистење на домот, пеглање, готвење, за се што прави секоја друга жена.

Денеска со Магдалена живееме сами и сама се грижам за неа, одиме да пазариме сами, со другарите, во парк, ја возам во училиште…

Како што нејзината мајка гордо сака да каже, Магдалена е мал човек. Тој е паметно и разумно дете. Само еднаш ја прашала мајка си дали некогаш ќе може да оди, а потоа никогаш не го повторила истото прашање.

– За неа мојата количка не е нешто необично бидејќи знае дека иако мајка и е во неа, ние двајца можеме се! Само еднаш, кога беше мала, ме праша дали некогаш ќе можам да одам, и реков дека веројатно нема да можам, но тоа нема да не спречи да правиме што сакаме и да одиме каде што сакаме.

– И тоа е навистина така, само ние правиме некои работи на некои наши начини. Нејзината насмевка, нејзиното разбирање, нејзината зрелост ми се доволна потврда дека е среќно и задоволно дете – гордо заклучува Кристина.

Храбрата мајка и сопруга без проблем имаат и многу други титули: предавач е на проектот „Уште возам“ кој има за цел да ја зголеми безбедноста во младинскиот сообраќај, а од пред една година член на пинг-понг репрезентацијата на Србија.

На прашањето што и е најтешко, таа како од прва вели:

– Без ронка ла жна скромност- Ништо! За мене нема тешки работи, може да има само стра вови. Некои од нив се, на пример, дали ќе успеам од Магдалена да направам добар човек и да ја водам на вистинскиот пат, бидејќи тоа е голема и најважна задача за секој родител во денешно време – вели на крајот.

Кристина има и порака до другарите:

– Она што би го рекол на луѓето кои се во иста или слична ситуација е никогаш да не се откажуваат, бидејќи секој ден е вреден, има нешто убаво во секој ден, само ако имаме волја да го најдеме…