Вселена, ѕвезди, астрономија. Вакви апстрактни и далечни поими за возрасен, а камоли дете. Меѓутоа, на едно момче тие теми можеле целосно да ги окупираат неговите мисли, да го привлечат како магнет и да го интересираат до тој степен што му ја будат желбата да напише научно-истражувачки труд за астрофизички проблеми. И сето тоа уште во основно училиште.
Андреј Поповиќ (15) од Кикинда е млад истражувач кој во раното детство се заљубил во природните науки. Како дете сакал да научи што повеќе за небесните тела што го фасцинирале.
Во разговор за Телеграф, овој млад генијалец, ученик во кикиндската гимназија „Душан Васиљевиќ“, вели дека има два научноистражувачки труда, но и кој е неговата најголема поддршка, а која е неговата омилена награда.
– Од дете читам енциклопедии за вселената и тоа отсекогаш ме привлекувало. Воспитувачот прв го истакна мојот талент во областа на логиката.
– Потоа следеше основното училиште каде се истакнав во решавање на математички задачи, а подоцна и на бројни натпревари – започнува Андреј кој љубовта го доведе до сериозни истражувања преточени во научни дела.
– Досега напишав две, а моментално избирам тема за трета со иста цел како и лани – одење на светско ниво на натпреварување – вели тој.
Андреј го напишал својот прв труд во основно училиште, со наслов „Нумеричка и експериментална поддршка за астрофизички проблеми“.
Како што вели, целта на оваа научна работа била да се укаже на проблемите во астрофизиката и начините за нивно решавање. Меѓу другото, тој наведува дека неговата работа објаснила дека фузијата може да придонесе за откривање на ра кетни дефекти.
Неговиот труд ја прикажува важноста на употребата на камери за термичка слика во астрофизичките истражувања, кои можат да се користат за набљудување на вселената во текот на ноќта, дури и со намалена видливост.
Второто дело на младиот гениј се вика „Современи решенија на фузија со поглед на самите почетоци“. – Целта на овој труд е да укаже на важните проблеми на денешницата во однос на решавањето на прашањето за алтернативните извори на енергија.
За Андреј, термините како термовизија или фузија се „мачкина кашлица“, се нешто основно и многу лесно и смета дека голем удел во учењето има и наставникот.
– Покрај упорноста, мојот ментор ми помогна да совладам сложени концепти и да научам многу нови работи. Друг аспект на успехот е секако напорната работа. Ајнштајн еднаш рекол: „Генијалноста е 1% талент и 99% напорна работа“ – верува овој гениј.
На неговиот пат на наука и истражување, неговите родители, како што вели, му помогнале да научи да носи свои одлуки.
– Секогаш ме поддржуваа во тоа и ми даваа можност да ги остварам моите интереси. Да не беа тие, не верувам дека ќе го постигнав сето ова.
Покрај поддршката од родителите, тука е и несебичната поддршка од поширокото семејство, пријателите, наставниците и сограѓаните, а тоа навистина многу значи – додава Андреј.