Милош Илиќ уште од мал е фасциниран од шумата и затоа постојано се враќа кај неа. Уште во раното детство, додека престојувал со својата баба на село, тој поминувал часови и часови во шумата неуморно истражувајќи ги сите нејзини убавини.

Со придобивките од шумата целосно се запознал дури кога почнал да собира печурки. Тој научил се за печурките од најдобрите собирачи на печурки од неговото подрачје.

Но, тој добил можност да дознае повеќе за ова дури кога братучед му од Панчево му испратил покана да оди со него во берба на тартуфи – најскапата печурка на светот, пишува Агроклуб.

Почнавме да „береме“ во мугрите, а во моментот кога го пронајдовме првиот бел тартуф, адреналинот ми налета и веднаш знаев дека сам ќе почнам да се занимавам со оваа работа“, вели Илиќ.

Веднаш по враќањето купил куче кое сам го тренирал да наоѓа тартуфи. На почетокот, додека целосно не се впуштил во оваа работа, од голема помош му биле советите што ги добивал од братучедите.

Со текот на времето, толку многу пронашол што сега лесно ги следи шумските патокази кои непогрешливо го водат до местата каде што растат тартуфи.

“Обично заминувам во раните утрински часови. И додека се движиме низ шумата, кучињата ги бараат. Тренирани се да ми носат црни тартуфи на длабочина до 20 сантиметри”, вели единствениот одгледувач на тартуфи во Областа Врање.

Но, неговите кучиња поинаку се однесуваат кога станува збор за потрага по бели тартуфи, кои на светскиот пазар достигнуваат цена и до пет илјади евра, а се наоѓаат на длабочина од еден метар.

Во овие случаи знае да помине и до четири часа во копање на дупката додека не стигне до местото каде што се наоѓа овој вид тартуфи.

Потрагата на црн тартуф трае од мај до октомври, а сезоната на на бели тартуфи започнува од октомври до февруари, па во тој период Илиќ поголемиот дел од времето го поминува во шума.

Додека бара тартуфи, тој патува во просек пешачи од 15 до 20 километри на ден и секогаш носи елек за обележување бидејќи во тој период е и пуштен ло вот.

Никогаш не оди во потрага на тартуфи без волнени чорапи, кои многупати досега го спасиле од настинки кога знаел да се врати дома со влажни стапала, но и волнена торба во која ги носи уловените тартуфи додека се движи низ шумата.

„Само во волнена торба можам да ја сочувам свежината на тартуфите и затоа секогаш ја носам“, вели овој млад човек за ,,Агроклуб”