Маја Ковачевиќ e мајка- херој од селото Врдила близу Краљево (42) родила единаесет деца, ги чува сама во тешки услови.

Таа го загубила сопругот пред три години, но бо лката и та гата што ги чувствува за загувата не ја спречуваат храбро да чекори низ животот и секогаш да им биде насмеана на своите деца.

Оваа голема жена за прв пат се породила на 25 години, а сега има осум сина и три ќерки. Најмладиот е Ѓорѓе (4), а најстарата е Милица (17), која е голема поддршка на мајка си.

– Во денешно време е тешко да се одгледува многудетно семејство, но без разлика на се, многу е убаво да се биде мајка – вели Маја на почетокот на разговорот за ,,Блиц” и признава дека најголема работа е да се подготви храна за целото семејство.

– За еден ден треба да се подготви многу храна, но љубовта е таа што го движи светот и со љубов се е можно и се е полесно.

– За појадок ни требаат 30 јајца, два леба, два јогурта. Најчесто месиме леб. Од кога почна постот, сите постиме и сме насочени кон верата.

Сега, за ручек, на пример, готвам два килограми грав и дванаесет риби. Дополнително ми требаат три килограми компири за салата, две лебови… открива Маја.

Покрај подготовката на оброците, предизвик е да се подготват децата за училиште: Наутро е тешко да се организираме што е можно повеќе околу одењето на училиште, бидејќи малите ги носат работите на големите и има збунетост околу се – низ смеа објаснува оваа храбра мајка.

– Помалите деца ја наследуваат облеката од постарите. Моите пријатели ни оставаат облека, се пресоблекуваме со нив и затоа фала богу секогаш има.

– Моите деца се среќни, дури и кога имаат малку. Сепак, заедно успеваме да победиме и да победиме. Децата се благослов од Бога. Бог отсекогаш бил таму, и покрај околностите кои понекогаш не биле лесни.

А кога не е лесно, на Маја сила и даваат децата: Милица, Милош, Милан, Михаило, Радош, Ратко, Ружица, Николина, Миодраг, Јован и Ѓорѓе.

Јас и децата живееме сами откако сопругот ми по чина пред 3 години, а децата ги одгледувам со помош на баба ми. Стра вот постоеше и беше многу тешко да се доживее и да се објасни на децата,

Но Бог никогаш не дава потежок пат од оној што човек може да го поднесе. Кога човек ќе ја допре верата, тогаш почнува да гледа на сè поинаку.

Се разбира, не е така лесно да се каже или објасни, а камоли да се преживее. Во една песна има зборови кои само велат: „Господ знае зошто дава нешто и кога го зема.“

Кога на луѓето ќе дојдат деновите на та га и бо лка, тогаш човекот мора да има доверба во Господ и да му го остави животот на него, вели оваа храбра жена.