Тројца ученици од осмо одделение во основното училиште „Ратко Митровиќ“ во Чачак и го спасиле животот на 65-годишна жена која се оне свестила на автобуската станица и тешко ја повр едила главата.
Додека постарите сограѓани само гледале што се случува, тие го примениле знаењето од прва помош и ја вратиле во живот. На враќање од систематски преглед, учениците ја виделе жената кога паднала и ја удрила главата во бетонот.
На 24 мај Тамара Павловиќ, Тамара Јелиќ и Вања Шијаковиќ, ученици од осмо одделение во ОУ „Ратко Митровќ“, благодарение на нивната емпатија и смиреност го спасиле животот на бабата.
– Таа беше бледа во лицето, се нишаше. Наеднаш се онесвести, падна и ја удри главата, не мрдаше. Веднаш истрчавме да и помогнеме. Тамара притрча до неа, а јас отидов да му кажам на другарот да повика брза помош – изјави Тамара Јелиќ за Телеграф.рс.
Двете Тамари објаснуваат дека на почетокот биле испаниче ни, но дека морале да се соберат и да и помогнат на жената, водејќи се од тоа дека ако не го направат тоа, нема кој друг.
– Кога падна, јас и Тамара само се погледнавме. Во секунда преовлада стра вот, но сфативме дека нема од што да се плашиме, дека ако не реагираме, жената ќе остане таму. Се опоравивме, пристапивме и направивме се што беше во наша мо ќ – продолжува Тамара.
– Ја потпревме на клупата бидејќи немавме сила да ја кренеме. Имаше три жени кои беа слаби и ние деца. Неколку минути подоцна, со автомобил наиде маж кој требаше да ја земе девојката која стои на постојката.
Го молевме да излезе од автомобилот и да ни помогне. Во првите неколку минути само гледаше што правиме, па го замоливме да ни помогне барем да ја ставиме да седне на клупата бидејќи седеше на земја. Ни помогна само да ја подигнеме и си замина – додава Тамара Павловиќ.
Како што објаснува, ја држела баба и за рака и и се чинело дека нема пулс. Потоа го проверила пулсот на вратот, но не го почувствувала.
– Кога ја погледнав таа беше сина. Во моментов имав само информација дека се враќа од дија лиза. Во тој момент не можев ни да се сетам што е тоа диј ализа и не знаев дали можам да одам да направам масажа на срцето.
Кога Тамара ми кажа што е ди јализа, кога ми помогна да се сетам во моментот, направив масажа на срцето пет до шест пати и жената се врати – додава таа. Притиснав и по 6-7 пати старицата почна да се освестува – изјави Тамара Павловиќ.
Иако сè траеше десетина минути пред влезот во дворот на болницата, на фреквентно место, никој од постарите не застана ниту им помогна на децата.
-Тогаш мајката на нашиот пријател уште еднаш повика брза помош и тие пристигнаа за три-четири минути. Вања помогна да ја стават на носилки и ја однесоа во Брза помош – додава Тамара Јелиќ.
– Медицината отсекогаш ме интересирала, а и тетка ми е медицински работник. Никој не не учеше конкретно, на училиште не зборуваме за тоа, но многу истражувавме, гледавме видеа и серии, знаев како да реагирам – вели Тамара Јелиќ.
Интересно е тоа што овие млади луѓе никому не кажале за нивната голема работа, па ни на другарите од училиште, бидејќи сметаат дека го направиле она што секој треба да го направи доколку се најде во слична ситуација.
– Децата на училиште не зборуваа за тоа, се додека не дознавме од трети лица и додека не беше веќе објавено во медиумите. На прашањето зошто не кажаа што се случило, одговорија дека тоа го сметаат за најнормален чин и дека нема потреба дополнително да се зборува за тоа – вели директорот на училиштето.