Кога животот режира, често знае да биде пресвртница а Мирослав Медурќ – Чика, тој тоа најдобро го знае, се случило чудо и преживеал пад од авион од 2.212 метри во 1972 година.
“Ретко некој го знае тоа. Паднав од авион од 2.212 метри. Не бев само јас, бевме шестмина, само јас останав жив. Влеговме во авионот, а тој внатре беше за никаде. Како свињарник и во многу лоша состојба.
,, Ние стоиме закачаени шестмина на куки со кој се држимe за шипките кој ни беа како сигурност, имавме падобрани и имаше една копче кое доколку го претиснеш се отвара вратат и ти испаѓаш.
,, Еден од патниците со кој бевме на задача тогаш, се лизна и ја го притисна тоа копче, а ние сите испаднавме од авионот, јас бев четври по ред.
,, Ништо не гледав пред мене освен небото, си мислев ќе се отвори падобранот, но првиот пат неуспешен, вториот повторно неуспешен, започнав да да мавтам и со раци и нозе.
Во моментот кога видел дека јасно ја гледа црквата, сфатил дека се доближува до земјата, и дека неговиот падобран не се отвора. Во тој момент среќата му се насмевнала, воздушната струја го однесе во боровата шума.
„Една по една, само видов дека црквата е толку мала, овде во близина на сончевата долина. Боже, претпоставувам дека нема да паднам на црквата, си помислив. Летам како во филмот со Супермен.
,, Ме однесе до боровите, во шумата. „Имаше снег два метри и дваесет сантиметри длабоко. Си велам да фатам некој од високите борови ке подзастанам длабоко верував во себе вели тој во емисијата ,,5- приказни”
Животот му го спасила густата борова шума. Се зaглавил за дрвото: Кога стигнав до првиот бор го грабнав баш така силно Сите гранки ми се заглавија во лице, А имаше една гранка која ми ја скр ши ногата и имав некој други пов реди но најбитно бев жив.
Во моментот кога помислил дека е спасен и дека завршило неговото патешествие се случил нов немил настан: Само што ме ставија во тесното комбе на Брзата помош по неколку метри се дупна гумата.
,, Си помислив што сега, ќе издржам ли, ќе се спасам ли, во тој момент налета друг камион кој возеше директно кон нас, си реков не заминав на другиот свет при пад од авион сега ли ќе заминам?
,, Но за среќа застана тој камион, се смилува ме качија во тој камион и заедно со една докторка заминавме кон болницата.
Тој вели дека луѓето не му веруваат, но дека совеста му е чиста и дека има докази за тоа. Имено, Мирослав долги години имал контатк со докторите кој му извршиле зафат тогаш па тие се сведоци на случувањето.
„ Сите мислат дека ла жам. Никој не го погледнал отпусното писмо од болницата, тоа е целата вистина. Има слика од мене на Копаоник, заедно со другите во јници кој не преживееја.
,, Ден денес кога ќе отидам во Копаоник и кога ќе видам скијачи, на голема висина како скијаат, мене не ми е добор, па дури и падобранци кога ќе видам веднаш ми се враќа сликата, вели Мирослав.