Замаглени излози, мирисот што доаѓа од загреаните печки и витрините исполнети со крцкави мафини, леб, колачи и бурек, е слика на која многумина од нас добро се сеќаваат.
Или од времето кога застанувавме во пекарата на појадок на пат кон училиште, факултет и работа, односно после напорно дневно или ноќно излегување, доаѓавме овде да јадеме. Бидејќи, Нејзиното Височество Пекарот е неизбежен дел од традицијата на Балканот.
Поради забрзаното темпо на живот, речиси и да не забележавме како во нашата омилена пекара од околината малку се смени вкусот на печивата и како бурегџиите со кои толку многу разговаравме за спортот. страст, некако го продолжија својот одмор.
За жал, ова не е празник, туку тажен факт дека пекарите брзо ја сменија својата цел и шарм и дека наместо мајстори за бурек и слатки, денес вработуваат оператори на машини чија работа е да стават замрзнат производ во рерна, и за миг маг ично бурекот е готов.
Од почетокот на годината до 1 септември, работодавачите објавуваат постојано огласи каде бараат вработени.
Пред неколку години пекарите беа синоним за топол крцкав леб, симит погача, тазе испечен бурек, а денес таа традиција полека изумира. Се отвораат питарии, сендвичари, сé освен вистински пекари.
Традицијата на независни пекарски занаети е згасната, а трендот е да се купуваат пекарски производи кога се оди во големи трговски синџири, кои се далеку од квалитетот каков што беше некогаш. Тие продаваат замрзнати или полумрзнати производи.
Од почетокот на годината до 1 септември, работодавачите објавуваат постојано огласи каде бараат вработени. Има малку образовани пекари и доколку не се преземе нешто, овој занает нема да постои.
Вистинските занаетчии не можат да се натпреваруваат со големи синџири каде што сé е автоматизирано, суровините се поскапи а цената за материјалите висока.
Покрај високите цени на давачките и суровините, пекарите се соочуваат и со огромен недостаток на работна сила. Воопшто не е лесно да се најдат продавачи во пекара, а недостасува вистински бурегџија. Искусен пекар прима плата во просек од 20.000 до 30.000 илјади денари, а сепак интересот е слаб.
Покрај прогнозите кои воопшто не се оптимистични, може да има надежи за спасување на пекарскиот занает – итно е да се најде вистинската стратегија и да се започне со борба против постојните проблеми.