Покрај бројните проблеми со кои се соочуваат сточарите ширум регионот, во последните години најизразен е недостигот од работници на фармите.

И покрај месечната плата од 1.000 евра, сместување и храна – на фармата на семејството на Мирослав, на конкурсот се пријавуваат претежно постари лица. Младите не се заинтересирани за оваа работа.

Со годишно производство од 135.000 литри млеко и 70 крави, од кои 50 се во системот за молзење, семејството Прохаска е еден од поголемите фарми. Во ова семејство работата е поделена – жените се задолжени за фармата, а мажите за производство на храна.

Љубинка Прохаска објасни како изгледа еден работен ден: Станувајќи во три и пол, а навечер кога е завршена целата работа, понекогаш треба да се роди теле и дванаесет и пол, толку, од утро до вечер.

– Работата ја поделивме така што сите знаат што треба да се направи. Секој си ја знае својата работа и се труди да постигне.

Снаата на Љубинка, Тања, живеела во Зрењанин се до нејзиниот брак во село и брзо се прилагодила на селските услови за живот.

„Морам да работам и покрај три факултети што ги имам завршено. Значи, ме чека шталата, ме чекаат кравите, напорно е но тоа е тоа, вели Тања.

Вели дека е тешко, но дека во комбинација со другите жени е полесно. Во оваа продукција има многу проблеми, а со тимска работа сè е полесно да се надмине.

„Моментално обработуваме околу 170 хектари земја, најголемиот проблем ни е работната сила дома со кравите, околу нив, вели Тања за ,,РТС рс”

,, Моментално не може да се најде работна сила иако месечната плата е до 1.000 евра, но џабе никој не сака да ја работи оваа работа“, вели Љубинка Прохаски.

Посочува дека сточарството е напорна работа, дека се работи „од утро до мрак“, и на празници и во недела. Сепак, вели дека не згрешил што останал во селото.

„Не згрешив и никогаш не се покајав сакам да го работам ова и го правам ова од љубов. Да не работев од љубов, којзнае, можеби ќе живеев во град вели Мирослав Прохаска.