Петар Божиќ (15), кој е еден од младите кои летово го поминаа работејќи вели дека минатото лето било досадно, паа на 15 години реши да работи и да оствари една мала желба.

– Кога заврши училиштето, се јавив во неколку агенции сакајќи да работам. Побараа согласност од моите родители и јас ја имав. Преку младинската задруга се вработив во „Макси“, прво во магацин, а потоа ме ставија на каса, каде што платата е поголема.

Почнав да работам на 20 јули, потоа отидов на море и се вратив на работното место. Ќе бидам тука додека не ми почне училиштето – вели младиот Петар за Курир.рс.

Тој додава дека му било невообичаено првиот ден, дека дури и се срамел, но брзо се адаптирал бидејќи тимот бил добар со него.

Младиот Петар вели дека со оглед на тоа што се наоѓа на многу посетена локација каде што често застануваат туристите, знаењето англиски му значи многу.

– Зборувам англиски, не толку течно, но можам добро да комуницирам. Затоа понекогаш помагам во месарница кога туристите бараат нешто и им треба помош со преводот. Инаку, не им е необично што сум млад, бидејќи во други земји е нормално да работи некој на моја возраст.

– Во магацинот бевме петмина млади, но останавме само двајцата. Не сите од нив ќе работат многу долго. Колегите ме научија како да работам на каса, научив се за седум дена.

Мојот проблем беше да ги запомнам сите шифри за пекарски производи, но успеав. Сега кога сум на каса често слушам: „Најмладата и најбрзата каса“.

– Овде секој ден купува постар господин и секогаш ми купува чоколадна лента или сладолед. Секогаш ми вели: „Браво дете“, „Секоја чест“ или „Да имаше уште вакви вредни деца“, додава Петар.

Работи и до 40 часа неделно, но успева да оди и на тренинг за кошарка, па дури и на Ада Циганлија или на базен со пријателите. Кога ќе почне школото, тој нема намера да се откаже од работата.

– Би сакал, во зависност од обврските на училиште и оценките, да работам овде во продавница барем за викенди. Ако не успеам, би сакал да лепам декларации или да имам некоја слична работа за дневница, да имам џепарлак.

Сега родителите ми даваат џепарлак да јадам кога одам на работа, собирам пари за електричен тротинет. На првото работно место стекнав нови искуства и познанства, а покрај работа имаме време и за шеги, па работата не ми е тешка.

–